[cd, Psychonaut]
Het in 1989 te Oss door Bart Smits en de broers Hans en René Rutten opgerichte The Gathering kent in feite drie levens, al hoewel er in die drie levens ook de nodige verschuivingen qua geluid en bezetting plaats vinden. Na het debuut Always… (1992), waarbij ze nog doom/death metal laten horen en waar toetsenist Frank Boeijen al van de partij is, willen ze de heavy sound iets laten varen. Dit kost ze al op het tweede album Almost A Dance (1993) medeoprichter Bart Smits. Het tweede leven start in 1994 met de komst van zangeres Anneke van Giersbergen. Ze ontwikkelen zich met haar vanaf het derde album Mandylion (1995) tot de band die hen beroemd maakt, met de etherische zang van Anneke als oorvanger. Langzaam evolueert het geluid van de groep van doom metal naar alternatieve rock, gothic rock en progrock, maar altijd met oog op het brede publiek. Ook het gebruik van elektronica neemt toe en dringt op het voor mij mooiste album Souvenirs (2003) is het rockgeluid zelfs vrijwel volledig naar de achtergrond gedrukt. Ze roepen dan eerder associaties op met Cocteau Twins, Opium Den, Bel Canto en tevens Massive Attack. Na de daarop volgende achtste cd Home (2006) is Anneke voor het laatste op een studioalbum te horen, alvorens ze in 2007 besluit een solocarrière te beginnen. Dit valt gezien de ontwikkeling van The Gathering en haar debuut ook wel te begrijpen. De zoektocht naar een nieuwe zangeres eindigt in 2008 bij Silje Wergeland uit de Noorse doom metalband Octavia Sperati. Zoals elk nieuw leven met vallen en opstaan begint, is haar debuut en hun negende cd The West Pole (2009) niet een onverdeeld succes. Veranderlijk als ze zijn weten ze hun rug te rechten op het vorig jaar verschenen tiende album Disclosure. René Rutten (gitaar, theremin, achtergrondzang), Hans Rutten (drums, achtergrondzang), Frank Boeijen (keyboards, zang), Marjolein Kooijman (bas, achtergrondzang) en Silje (zang) hebben elkaar nu goed gevonden. Ze brengen iets meer rock terug in de muziek, maar het roept zeker herinneringen op aan Souvenirs, mede door de prachtige, op Anneke gelijkende zang van Silje. De muziek wordt fraai opgeleukt met gasten op viool, altviool, cello en trompet. The Gathering is op indrukwekkende wijze terug. Je kunt er tevens een bonus 10” Afterlights bij aanschaffen met daarop 2 remakes (van “I Can See More Miles” en “Missing Seasons), 1 radiobewerking (van “Meltdown”) en de extra track “Afterlights”. Ook zeer de moeite waard.
Op de radiobewerking na staan die 3 tracks nu ook op de cd Afterwords. Niet een geheel nieuw album dus, maar wel veel nieuwe geluiden. Naast de 3 genoemde tracks krijg je er nog 6, waarvan wederom 2 remakes (van “Paralyzed” en “Heroes For Ghosts”), een derde versie van “Gemini” en de extra tracks “S.I.B.A.L.D.”, “Areas” en “Aftewords”. In die laatste is zowaar het ex-lid Bart Smits (Wish) te horen op zang. Hij brengt prachtig herfstige zang met een licht gothisch randje, waarmee hij het prachtige midden houdt tussen Brendan Perry, Peter Murphy en David Sylvian. Het levert één van de hoogtepunten op. Maar er valt veel te genieten hier, want ook de meer elektronisch getinte en dikwijls etherische remakes roepen op moderne wijze associaties op Cocteau Twins, Bel Canto, This Mortal Coil, The xx en Portal (de Britse), zij het duidelijk met een rockachtergrond. De nieuwe tracks bevatten subtiele en gruizige elektronica, trip hop elementen en lichte experimenten, die net als de remakes een belofte afgeven voor de toekomst. Het gebeurt toch niet heel vaak dat een band met een nieuwe zanger of zangeres succesvol of zelfs beter weet verder te gaan. Bij The Gathering lijkt dat nu wel het geval. Een wonderschoon addendum!
door Jan Willem Broek