[cd, The Crooked Fiddle Band/Five Roses]
Stel je Dave Lombardo (Slayer) eens voor als drummer bij een Roma-band. Lijkt misschien een brug te ver, maar dan ken je de The Crooked Fiddle Band vast nog niet. Dit is namelijk een sensationeel en uniek viertal uit Australië. Ze richten de band op in 2006 en brengen in eigen beheer de mini cd’s The Crooked Fiddle Band (2006) en Rise (2008) uit. Wat hierop meteen opvalt is dat ze een wilde en bovenal energieke en excentrieke mix fabriceren van Roma-muziek, Oost-Europese folk, Keltische muziek, klassiek, punk en metal. Het levert zeer enthousiaste pers op, ten minste daar waar hun muziek weet te landen. De Aussies moeten namelijk helemaal naar de VS uitwijken om enige respons te krijgen. Met hun officiële debuutalbum Overgrown Tales, dat elders vorig jaar al verkrijgbaar is geweest, moet daar nu maar eens verandering in komen. Ze brengen dit wederom in eigen beheer gemaakte schijfje nu ook in Europa uit. Wel is het album opgenomen door niemand minder dan Steve Albini samen met Bob Weston, die de rauwe sound van de band goed hebben vastgelegd. De muziek draait grotendeels om het spel van violiste Jess Randall, die daarnaast ook zingt en de nyckelharpa en mandoline speelt. Daarbij wordt ze ondersteund door Gordon Wallace (gitaar, bouzouki), Mark Stevens (contrabas, charango) en Joe Gould (drums, tapan), waarbij Joe en Gordon ook nog wel eens meezingen dan wel schreeuwen. Het overgrote deel van de muziek is zoals altijd instrumentaal en bestaat uit die bijzondere kruisbestuiving van folk, metal en klassiek, waarbij de Roma klanken wel de boventoon voeren. Ze wisselen de harde stukken fraai af met droefgeestige en rustieke. In het slotnummer neemt Gordon ook de waanzinnig strakke double bass percussie voor zijn rekening, hoewel het nummer zoals vaker uiteindelijk weer rustig eindigt; het is allemaal perfect uitgebalanceerd. Daarbij is de af en toe opduikende etherische zang van Jess oorstrelend, wat weer afgewisseld wordt door het geschreeuw van de mannen. Folk metal, rock folk, avant-folk of hoe je het ook wilt noemen, het geeft in ieder geval een frisse blik op Oost-Europese muziek. Eigenlijk best verwonderlijk dat een Australisch gezelschap zo Europees voor de dag komt. Maakt verder ook niet uit, want het is een geweldig, smakelijke hutspot geworden die het midden houdt tussen Secret Chiefs 3, Gogol Bordello, Széki Kurva, Iva Bittová, The Pogues, Tom Waits, Dirty Three, Béla Bartók en Muzsikás. Een fenomenaal debuut!
door Jan Willem Broek