[cd, History Always Favours The Winners/Konkurrent]
Een verlaten kermis uit de jaren 30 waar op onverklaarbare wijze ineens een carrousel begint te draaien, een oud vervallen huis waar uit een oude transistor op mysterieuze wijze plots muziek klinkt uit vervlogen tijden en een vervallen balzaal waar de spoken na middernacht in een blauwig licht dansen. Dat zijn meestal de beelden die je krijgt als The Caretaker muziek maakt. Dit langlopende project van James Leyland Kirby, die daarnaast ook onder zijn eigen naam en als Leyland Kirby, The Stranger, V/VM en vele andere projecten muziek maakt. In feite zijn de meeste bands van zijn voormalige V/VM label van zijn hand, maar dat is min of meer een publiek geheim. In 1999 debuteert hij als The Caretaker waarmee hij de albums Selected Memories From The Haunted Ballroom, A Stairway To The Stars (2001), We All Go Riding On A Rainbow (2004) en het imposante zesluik Theoratically Pure Anterograde Amnesia (2006) maakt waarbij een zevende cd te downloaden is. In 2008 verschijnt nog het album Persistent Repetition Of Phrases. Allen vol toonaangevende muziek. Hij wordt met zijn spookachtige muziek een voorbeeld voor velen. Het project lijkt afgerond, zeker wanneer hij als Leyland Kirby in 2009 met het overdonderende drieluik Sadly, The Future Is No Longer What It Was uitbrengt, die een meer ambient en drone gerichte variant is op zijn voorgaande project. Hij richt er zelfs het nieuwe label History Always Favours The Winners voor op. Tot mijn grote verbazing ligt er ineens een nieuwe cd van The Caretaker op de mat. Deze An Empty Bliss Beyond This World ligt in het verlengde van de voorgaande werken, zij het dat hij een bijna romantisch geluid aan de dag legt. Kirby is gefascineerd door het feit dat Alzheimer patiënten ondanks hun zware geheugenproblemen bijvoorbeeld nog wel muziek uit het verre verleden kunnen herinneren. Het voorste deel van de cortex waar het lange termijn geheugen zit wordt pas als laatste aangetast. Met dit in gedachten is hij weer een muzikale reis door de tijd en het geestenrijk aangevangen. Net als bij Alzheimer patiënten die gevangen zitten in een soort tijdloop, brengt hij muziek die vanuit het verleden op spookachtige wijze in het heden opduiken. De klanken zijn afzonderlijk lieflijk, namelijk een infantiel klinkend pianopartijtje, een nachtelijke brassband uit de jaren 50 en geluiden van strijkers, maar alles bij elkaar klinkt het angstaanjagend. Hij voegt er geluiden van krakende platen aan toe en weet met effecten als echo’s en licht ontstemde of waterige klanken het geheel zo te buigen dat het bevreemdend wordt; alsof er op ieder moment iets naargeestigs kan gebeuren. Het is schoonheid die je haast niet mooi durft te vinden. Net als in een horrorfilm waar een stelletje elkaar kust en ineens blijkt dat één van hen beide een rottend lijk vol maden is. Nu wordt het hier absoluut nooit onsmakelijk, maar ongemakkelijk is het wel. The Caretaker brengt weer toonaangevende en monumentale muziek, die eigenlijk alleen met zichzelf te vergelijken valt. Een meesterlijk unicum!
Luister Online bij Bandcamp:
An Empty Bliss Beyond This World
door Jan Willem Broek