[cd, Carrot Top Records/Bertus/Five Roses]
Met een bandnaam als The Bitter Tears heb je mijn interesse wel gewekt. Dan is de opgewekte toon op Jam Tarts In The Jakehouse wel even wennen. Dat ligt eigenlijk niet eens aan de basis van de muziek, want die wordt gevormd door melancholische singer-songwritermuziek, Americana, altcountry en folk. Maar Alan Scalpone (is het raar dat ik een maffia associatie krijg?) en de zijnen gooien er bij tijd en wijlen ook een flinke brass-partij overheen die nog wel eens richting de hoempapa koerst. Een Beirut die over de top neigt te gaan. Tevens willen ze onverwacht ineens een noise-achtig stuk inzetten, die als donderslag bij heldere hemel komt. Alan (zang, gitaar, blaasinstrumenten, brass), Michael McGinley (zang, bas, strijkers, brass), Bill Borton (drums), John Leonard (piano) en Greg Norman (zang, gitaar, trombone) weten dat verder wel te beperken, waardoor er geen rariteitenkabinet ontstaat zoals bij hun liveshows. Hier kleden ze zich continu om (van bruidsjaponnen tot foute snorren). Daarbij moet gezegd worden dat de opperboef wel weet hoe je pakkende muziek moet schrijven. Door zijn stem moet je overigens regelmatig denken aan Camper Van Beethoven en John S. Hall (King Missile), maar de muziek doet wisselend denken aan Kurt Weill, Calexico, Souled American, Tom Petty, Day One, King Missile, Spoon, Pixies (“The Companion”) en zoals gezegd Beirut. Al met al is het een wervelend en spannend album balancerend op het randje.
MP3’s:
Slay The Heart Of The Earth
door Jan Willem Broek