[cd, Indies Scope]
Ongeveer om de 3 jaar brengt het Pools/Tsjechische duo Tara Fuki sinds 2001 hun albums uit. In dat jaar verschijnt hun overweldigende debuut Piosenki Do Snu, waarmee ze in Tsjechië in de prijzen vielen, weten ze te imponeren met twee cello’s en harmonieuze (samen)zang. De verantwoordelijke dames Andrea Konstankiewicz en Dorota Barová, beide zowel solo actief als in uiteenlopende Tsjechische projecten, combineren emotioneel geladen strijkwerk en zangkunsten die veel folk- en wereldse elementen bevatten. In 2004 verschijnt Kapka. waarop ze ook meer richting de avant-garde koersen, zij het dat ze alles met een rockattitude brengen. Dat wordt aangevuld door de samplekunsten van Mario Buzzi. Minder gemakkelijk dan hun debuut en misschien soms zelfs iets minder mooi, maar nog altijd van hoog niveau. Drie jaar later ziet Auris het licht. Dit is een optelling van de vorige twee cd’s. Dat wil zeggen zowel prachtige cellopartijen en betoverende zang als de experimenten. Alleen brengen ze de experimenten nu op bijzonder fraaie wijze, zonder dat de luisterbaarheid ooit in gevaar komt. Tara Fuki integreert nu eveneens meer Afrikaanse, Indiase en jazzelementen in het geluid. De inbreng van hun gasten op tabla, hang, kanjira, darbuka, piano, gitaar en basklarinet spelen daarbij een belangrijke rol. In 2010 verschijnt Sens, waarop ze weer alles zelf doen. Beide dames zingen en spelen cello. Andrea gooit verder nog de hang (soort dubbele wok met een etherisch steeldrumgeluid) in de strijd en Dorota de melodica en tevens duiken er her en der allerlei andere kleine geluiden op. Het levert wonderschone met folk geïnjecteerde neoklassiek op. Hun vierde prachtalbum op rij is een feit.
Vier jaar na hun laatste wapenfeit komen ze dan eindelijk hun vijfde album Winna aanzetten, hetgeen “schuldig” betekent in het Pools. En inderdaad zijn beide dames schuldig aan het maken van prachtig serene en tevens innovatieve muziek. Het is allemaal wat kaler dan voorheen, want ze brengen hoofdzakelijk zang en cello. Dat kleuren ze hier en daar in met veldopnames en samples, maar het merendeel moet het hebben van de stemmen (soms zelf a capella) en de cello’s. Hiermee weten ze echter een evenzo krachtig als dromerig en etherisch geheel neer te zetten, waarbij alles gehuld is in een melancholische sluier. Het is heerlijk contemplatieve muziek, waarmee ze ergens tussen Iva Bittová, David Darling, Zap Mama, Bugge Wesseltoft en Radůza uitkomen. Nog altijd weten ze het muzikale landschap franje te geven met hun geweldige vondsten. Een wonderschoon unicum!
Luister Online:
Winna (albumsnippers)
door Jan Willem Broek