[cd, Joyful Noise/Konkurrent]
Na 12 jaar mag het bekend worden geacht dat niet alleen de eindeloze vlakte die zich uitstrekt van het Noorden van Tanzania tot in het Zuidelijke deel van Kenia luistert naar de naam Serengeti. Het is minstens 12 jaar ook de nom de plume van de zeer productieve, alternatieve hip hop artiest David Cohn uit Chicago. Hij brengt sinds 2002 minimaal één release per jaar uit, een paar maal samen met Polyphonics. In 2012 brengt hij met Sufjan Stevens en Son Lux als S / S / S de 12” Beak & Claw. Eerder dit jaar veranderen ze hun naam in Sisyphus en brengen daarmee hun ijzersterke gelijknamige album uit op Joyful Noise.
Op datzelfde label komt hij Serengeti nu met Kenny Dennis III. Kenny Dennis is zijn verzonnen personage van 50 jaar oud. Diens wereld bestaat uit met name honkbal, maar ook rap, de mijl in 4:14 lopen, vrouwen, nitroglycerine, Bratwurst, Homer Simpson en Bill Swerski. Hij heeft een behoorlijke attitude, houdt van absurdisme en bezit een snor om U tegen te zeggen. Er valt met Kenny Denny gewoonweg niet te spotten. Een volslagen eigengereid figuur, dat de mensen ongevraagd adviezen geeft en een hart onder de riem steekt. Serengeti geeft in feite met metaforen een kritische, maar ook hilarische blik op de hedendaagse wereld. Zijn alterego duikt voor het eerst op in 2012 op zijn Kenny Dennis EP en krijgt vorig jaar een vervolg in Kenny Dennis LP. Nu dus het derde deel, waarop hij net als bij de voorgaande werken hulp krijgt van label matties Jel (scratches) en Odd Nosdam (productie). Daarnaast krijgt hij hulp op cello, gitaar en zang. Hij gaat hier gewoon weer lekker met miniverhalen over zijn eigen geschapen “cool dude”. In 19 korte songs laat hij op humoristische en kritische wijze het wel en wee van Kenny de revue passeren. Uiteraard is er weer een duidelijke link naar het echte leven. De muziek bevat hip hop, raps, uiteenlopende samples, veldopnames en elektronische en avant-gardistische elementen, waarmee hij weer een geweldig unicum weet te creëren. Denk hierbij aan een mix van Paris, Dälek, Themselves, Ice-T, Beck, Odd Nosdam, Day One en MF Doom of gewoon aan leuke dingen, boemboem dingen. Het brengt je vanzelf wel bij de “dude” waar het allemaal om draait. Ik hoop in de toekomst nog wat van hem te horen, want dit smaakt naar meer!
door Jan Willem Broek