[cd, Sub Pop/Konkurrent]
In 2011, wanneer de retro muziek al flink om zich heen heeft gegrepen, verrast het Britse duo Still Corners op zeer aangename wijze met hun album Creatures Of An Hour, die zo uit de stallen van Creation en 4ad uit de jaren 90 lijken te zijn weggelopen. Dat alles op hedendaagse en eigenzinnige wijze gebracht, maar bij hun mix van droompop, wave en indie moet je wel op nostalgische wijze terugdenken aan de tijd van toen. De etherische, pakkende vocale partijen van Tessa Murray zijn echt een puur genot, maar de muzikale creaties van Greg Hughes mogen er ook wezen. Met zo’n albumtitel is het dan de vraag of ze slechts een eenmalige poging hebben gedaan om dit te bewerkstelligen, al is hun muziek eerder tijdloos en alles behalve vluchtig.
Het bewijs dat ze veel meer in huis hebben wordt op meer dan overtuigende wijze geleverd door hun tweede cd Strange Pleasures. Wat gebleven is zijn die heerlijke droompop met wave en indie invloeden en uiteraard die enigmatische zang van Tessa. Greg, die naar eigen zeggen verandering wil brengen om saaiheid en bloedeloosheid uit de weg te gaan, is iets meer gaan experimenteren met de elektronica. Maar in wezen brengen ze een fraai vervolg op de eerder ingeslagen weg, waarbij de zang al meer dan voldoende is om te overtuigen. Het is wel meer een mengelmoes van vervlogen en moderne muziek geworden. De bovenliggende associatie is mede dankzij de zang toch nog steeds die met de Cocteau Twins. Van de groepen van weleer komen tevens Swallow, Slowdive, OMD, Modern English en The Art Of Noise in mij op, maar er zitten ook zeker elementen van We Fell To Earth, The xx, Tamaryn, Beach House en Violet Indiana in hun muziek besloten. Soms moet je gewoon niet al te veel sleutelen aan een succesvol recept. Je daarom gerust stellen dat dit de ideale weemoedige popband is voor de melancholici onder ons. Het is allemaal ook nog eens bloedstollend mooi en aangrijpend en alleen daarom heeft de groep al een toegevoegde op het hedendaagse muziekaanbod. Vreemde genoegens? Nee, raar is het pas als je hier niets genietbaars aan vindt. IJzersterk tweede album waarop heel veel bijzondere schoonheid te vinden is.
door Jan Willem Broek