[cd, Test Card Recordings/Konkurrent]
De ietwat mysterieuze Britse groep met gevoel voor overdrijven, veel zelfvertrouwen en media gevoeligheid Public Service Broadcasting start in 2009 en brengt sinds de oprichting de mini albums EP One (2010), The War Room (2012) en Signal 30 (2013) uit. Ze putten hierbij uit archiefmateriaal van onder meer oude publieke informatiefilms en gieten dat in hedendaagse, veelal opzwepende muziek die tot de leftfield categorie gerekend mag worden. Achter deze band gaan J. Willgoose, Esq. en Wrigglesworth schuil, die naast samples ook laptopmuziek, drums, gitaar, theremin en een banjo in de strijd gooien. Live wordt dit met video’s begeleid.
Hun volledige debuut Inform – Educate – Entertain is nu een feit, waarop ze een ambitieuze en haast arrogante stelling innemen. Ze willen namelijk het publiek informeren, onderwijzen en bovenal vermaken. Dan moet je ook van goede huize komen om zoiets te bewerkstelligen. Maar de Britten komen er moeiteloos mee weg. Ter “informatie” introduceren ze hun muziek met de nodige samples en besef van heden en verleden. Qua “educatie” brengen ze een dwarsdoorsnede van de muziek uit de jaren 80 en 90 tot nu, muziek die je wel gehoord moet hebben. En dat gieten ze in een moderne mal die voor de nodige “entertainment” zorgt. Ze laten hier een volslagen unieke kruisbestuiving horen van wave, shoegaze, krautrock, indie, noise, post-rock, funk, plunderphonics, psychedelica, trip-hop, folk, rock en elektronische leftfield. Daarbij dienen namen als Negativland, Kraftwerk, Joy Division, Stereolab, Suicide, OMD, Brian Eno & David Byrne, Depeche Mode, Prince, Public Works en British Sea Power allemaal ter referentie, maar dan wel op afwisselende, veelal gecombineerde en verfrissende wijze en met een gezond gevoel voor humor. Het geheel is ontzettend knap in elkaar gezet en ook nog met de nodige diepgang en experimenten. Toch weten ze dat alles op een poppy en pakkende manier aan de man te brengen, niet zelden gepaard met een verslavende motorik. De lach, de traan en opwinding liggen dan ineens heel dicht bij elkaar. Horen is geloven. Een ijzersterk, ingenieus en eigenwijs prachtalbum!
door Jan Willem Broek