[cd, Goofin’/Konkurrent]
Sonic Youth is ongetwijfeld één van de grootste alternatieve rock- dan wel noisebands van de afgelopen 30 jaar. Nu het getrouwde stel Thurston Moore (zang, gitaar) en Kim Gordon (zang, bas, gitaar) gescheiden zijn, is er onlangs een einde gekomen aan deze langlopende band, die in 1981 is opgericht. Zondermeer jammer, ook al liggen de echte hoogtepunten van dit kwartet, dat verder uit Lee Ranaldo (gitaar, zang) en sinds 1985 Steve Shelley (drums) bestaat, voor mij toch vooral in de jaren 80 en begin 90. Maar hun muziek is altijd van kwalitatief hoog niveau gebleven. Hun dissonante gitaarpartijen, die ze al bij het orkest van Glenn Branca hebben opgedaan, worden hun handelsmerk. Dat naast de pakkende en soms angstaanjagende zang van het koppel Gordon en Moore en de bevreemdende sfeer. In 1985 brengen ze hun tweede album Bad Moon Rising uit en gaan ze intensief door de VS toeren. Zo ook in de Smart Bar in Chicago, waar hun set op een 4-sporen cassette wordt opgenomen. Nu, 27 jaar later, is deze afgemixt en op cd gezet. Je krijgt lekker rauwe versies van het genoemde album, een paar tracks van Evol en een aantal van wat mini’s. Ook staat er de nooit eerder verschenen track “Kat ‘n’ Hat” op. Het is de band in de gloriedagen, waar de no-wave van de jaren 70 nog in doorechoot, die hier op een sensationeel felle wijze te horen is. Een schat uit het verleden voor de fans!
door Jan Willem Broek