[mcd, Morr Music/Konkurrent]
In 2011 debuteert de IJslandse artieste Sóley Stéfansdottir simpelweg als Sóley met haar album We Sink. Ze brengt daarmee een geweldige, dromerige rare meisjesplaat waarmee ze dan ook hoge ogen gooit. Licht bevreemdende en bij vlagen melancholische indiefolk met een eigenzinnig geluid. Sóley is eerder ook al te horen in de groepen Seabear en Sin Fang. Met dit debuut lijkt ze echter definitief uit haar schulp te kruipen.
Toch duurt het maar liefst 3 jaar voor ze met Krómantík, ofwel “chroom antiek”, op de proppen komt. Ze heeft in de tussentijd ook een kind gekregen, dus dat maakt het wel begrijpelijk. Toch is deze schijf weliswaar 8 nummers breed, maar slechts een goede 15 minuten lang. Normaal gesproken wordt ze wel bijgestaan door een drummer en toetsenist/gitarist, maar hier gaat ze voor de sobere benadering. De hoofdmoot bestaat daarbij uit waterige, antiek klinkende pianoklanken die zeer droefgeestig, filmisch en soms ietwat unheimisch zijn. Hierbij laat ze her en der op mysterieuze wijze haar stem horen, dat meer weg heeft van neuriën dan zingen. Af en toe duiken er nog wat andere klanken op, die passen binnen het stemmige geheel. Het is muziek voor donkere koude nachten, regenachtige dagen of dagen waarbij je het gevoel hebt in een aflevering van de Twilight Zone te zijn beland. Wonderschoon en eigenaardig. Een heel bijzondere opmaak naar haar volgende album dat in 2015 zal verschijnen.
door Jan Willem Broek