[cd, Village Green/Konkurrent]
Je hebt van die artiesten die telkens maar weer met iets anders terugkeren en ook iedere keer met iets goeds. Het is in ieder geval de gewoonte van componist/gitarist David Sheppard, die er al de bands en projecten State River Widening, Ellis Island Sound, (Kieron) Phelan Sheppard, Balloon en Smile Down Upon Us op na heeft gehouden. Hij is al sinds begin jaren 90 bezig met het maken van allerlei soorten muziek, van folkrock tot meer leftfield, jazzachtig spul en van alles er tussenin. Nu keert hij samen met producer/arrangeur Christopher Leary, van het elektronicaproject Ochre, terug in het wel heel bijzondere project Snow Palms. Op hun debuut Intervals creëren ze namelijk hun composities vooral met xylofoon, glockenspiel, vibrafoon, marimba, metallofoon, gamelan en andere houten slaginstrumenten. Ze hebben zich hiervoor laten inspireren door de marimba etudes van Moondog’s album Elpmas (1991), de Polynesische exotica uit de jaren 60 van Arthur Lyman en het kinderlijke “Schülwerk” van Carl Orff. Een wellicht ietwat vreemde combi om daarmee je instrumentale muziek te maken, maar ze doen dat toch op hun eigengereide en moderne wijze. Ze brengen 11 miniatuurcomposities, eindigend tussen de 1,5 en 6,5 minuut, die hoofdzakelijk percussief en polyritmisch zijn. Daarmee roepen ze associaties op met Steve Reich, Portico Quartet en Rob Ellis. Ze mengen er tevens diverse blaasinstrumenten (rieten, hout) door die het sfeervol maken. Verder brengen ze gitaar, piano, orgel, harmonium, synthesizer en andere elektronica. Daarnaast is Josh Hillman te gast, die met enige regelmaat zijn heerlijk melancholisch altviool- en vioolspel laat horen. Op die momenten koersen ze meer richting de neoklassiek van Bersarin Quartett, Max Richter, Olan Mill en Ryan Teague. Maar er is van alles te genieten tussen het rijk gedetailleerde getingel en getangel. Naïeve kamermuziek à la Gnac en Yann Tiersen, de minimale klassiek van Erik Satie en de eerder genoemde marimamuziek van Moondog. Ze scheppen een tot de verbeelding sprekende wereld vol verslavende, hypnotiserende en dikwijls simpelweg adembenemende muziek. Alles is ook nog eens gehuld in nachtelijk melancholische atmosferen. Een wonderschoon droomdebuut.
door Jan Willem Broek