[cd, Volkoren/Konkurrent]
De releases op het prestigieuze Nederlandse label Volkoren is vrijwel altijd de moeite waard. Kwalitatief hoogwaardige muziek van de verstilde soort, die het kaf van de koren weet te scheiden. Bands en artiesten als At The Close Of Every Day, Kim Janssen, Brown Feather Sparrow, Ponoka en ME (Minco Eggersman) en de spraakmakende compilaties “The Pet Series” zijn daarbij ijzersterke voorbeelden. In 2012 wordt ook het project Silmus van de Friese muzikant Gert Boersma (akoestische/elektrische gitaar, piano, ukelele, synthesizers, effecten, samples, sounds) aan de stal toegevoegd. Hij debuteert met het magistrale en contemplatieve Ostara. Samen met gasten Minco Eggersman (elektrische gitaar, harmonica, synthesizers, kayagum, effecten, sounds), Jan Borgers (piano) en Mirjam Feenstra (zang) weet hij tot de verbeelding sprekende droommuziek te genereren. Het zit ergens tussen ambient, postrock en neoklassiek in. Silmus schetst op eigenzinnige wijze verstilde droomlandschappen om tot rust te komen, na te denken en intens van te genieten.
Ik noem die gasten niet voor niets zo uitgebreid, want ze geven ook op zijn tweede cd Shelter weer acte de présence. Het merendeel neemt Boersma zelf op, maar hij wordt hierbij ook geholpen door mede labeleigenaar, producer en muzikant Minco Eggersma (ME, At The Close Of Every Day, The Spirit That Guides Us, Magnusson Arrived from Fjörnebö, Rollecoaster 23). Ze willen hierop de stilte vangen die onderdak kan bieden aan dromen, overpeinzingen en gewoon genietbare momenten. Het merendeel van de muziek leunt op de akoestische inbreng, maar de samples en elektronica zorgen voor de sfeervolle inkleuring van het geheel. De zang wordt ook meestal ingezet als sfeerscheppend instrument zonder de expliciet uitgesproken tekst. Dat alles vormt een filmisch en hypnotiserend geheel waarbij je meegesleurd wordt naar een rustiek parallel universum. Daar waar alles eenvoudig lijkt kruipen de drones naar boven en waar het complexer wordt grijpen de harmonieuze sounds in. Hierdoor is het zowel zalvend als intrigerend. De muziek zit op nostalgische wijze ergens tussen Red House Painters, Dif Juz, The Serenes, Sylvain Chauveau, Stars Of The Lid, Nils Frahm en Richard Skelton in. Schuilen heeft geen zin en moet je ook niet willen, want aan deze muziek wil je jezelf enkel overgeven. Overdonderend stiltewerk van een bijzondere schoonheid.
door Jan Willem Broek