2015 is voorbij dus tijd om de schade op te maken. Waar de afgelopen 2 jaren mijn lijstjes zeer beperkt waren en niet op de Subs site kwamen heb ik er dit jaar toch weer wat tijd voor genomen.
Het blijft echter moeilijk want ook dit jaar zijn er weer veel mooie albums uitgekomen. Daarbij komt dan ook nog eens dat je als je een label hebt, zoals ik, voor de moeilijke keuze staat: neem ik ze op in de lijst of neem ik ze niet op in de lijst. Uiteindelijk heb ik voor het eerste gekozen want het blijven gewoon erg mooie albums waar ik met plezier naar luister, en die wat mij betreft gewoon echt het plekje in de lijst verdienen dat ze hebben gekregen.
Eigenlijk niet anders dan verwacht zijn er dit jaar beduidend veel Nederlandse artiesten in de lijst gekropen, maar er zijn dan ook zeer veel sterke releases van eigen bodem dit jaar uitgekomen en veel daarvan hebben mijn muziekkast weten te bereiken.
Verrassend genoeg staat daar tegenover dat er bijna geen “liedjesmuziek” in de lijst staat. Het grootste gedeelte zijn dan ook artiesten die zich bezig houden met drones, microtonale muziek, improvisatie, ambient en andere experimentele vormen van muziek. En wellicht als grootste verrassing: voor het eerste in jaren geen Richard Youngs en Six Organs of Admittance in de lijst. Dat ondanks dat er toch mooie albums van hen zijn uitgekomen.
Maar hier dus de lijst gebaseerd op een totaal aantal aankopen van 145 releases uitgekomen in het jaar 2015. Soms met weinig tekst en uitleg, soms met veel, maar altijd een link om te luisteren (op een release na).
30. Alexander Rishaug – Ma.Org Pa.Git (Crónica)
Na het werkelijk mooie optreden van Alexander Rishaug tijdens in Incubate kon ik niet anders dan deze plaat meenemen. Het stuk wat hij daar uitvoerede met behulp van gitarist is op deze plaat ook te horen, maar dan met een opname uit Rotterdam (waar hij zelf gitaar speelde).
Op de plaat horen we mooie orgel drones die worden gecombineerd met gitaar amp ruis en gitaar. Het is een mooi bezwerend werk dat erg fijn wegluistert.
Luister hier: https://cronica.bandcamp.com/album/ma-org-pa-git
29. Asmus Tietchens – Ornamente (LINE) 
Totaal verrassend was deze nieuwe CD van Asmus Tiechtens. Niet zo zeer omdat het goed was – ik had niet anders verwacht van deze levende legende – maar vooral omdat hij op dit album zijn abstracte werk ook heel erg goed weet te combineren met warme klanken. Misschien wel mijn favoriete album dat ik van hem ken, juist door deze mooie combinatie.
Luister hier zelf: https://lineimprint.bandcamp.com/album/ornamente-zwischen-null-und-eins
28. Yodok III – The Sky Flashes. The Great Sea Yearns. (A New Wave Of Jazz) 
In 2014 maakte Dirk Serries een nieuwe stap in zijn toch al uitgebreide carrière en begon te spelen met jazz- en improv-muzikanten. Op het A New Wave Of Jazz zijn veel van deze werken terug te vinden en met name Yodok III springt er voor mij boven uit. Op deze tweede plaat van dit trio wordt ook weer langzaam opgebouwd van ijle gitaardrones tot grootse climaxen.
Het mag dan niet geheel nieuwe zijn vergeleken met de voorganger, maar het blijft gewoon geweldig.
Luister hier: https://newwaveofjazz.bandcamp.com/album/the-sky-flashes-the-great-sea-yearns
27. Oren Ambarchi – Live Knots (PAN Records) 
Knots van het album Audience of One van Oren Ambarchi was al indrukwekkend. Om het dan ook nog eens in twee totaal verschillende live uitvoeringen te krijgen maar het alleen nog maar beter.
En dan ook nog eens een van de mooiste optredens van het jaar geven tijdens Rewire.
Luister hier: https://soundcloud.com/pan_hq/oren-ambarchi-live-knots-excerpt-pan-53
26. Mural – Tempo (Sofa Music) 
Drie uur aan improvisatie opgenomen in de Rothko Chapel. Zoals ik me het zijn in deze kapel voorstel een totaal indrukwekkende ervaring.
De CD Box zet ik niet heel vaak op, maar als ik hem op zet is het echt drie uur verdwalen in geluid en tijd. Deze subtiel geïmproviseerde muziek vraagt daar gewoon om, en ondanks het zelden draaien toch een van de mooiste releases van dit jaar voor mij.
Luister hier: https://soundcloud.com/sofalabel/mural-tempo-first-part
25. Jason Kahn – Songline (Editions) 
Een van de puurste en meeste open albums van dat jaar komt van drummer en elektronica improvisator Jason Kahn, die hier echter beide achterwege laat. Op deze plaat gebruikt hij alleen zijn stem opgenomen in een verlaten telefoon centrale in Zürich. Heel erg breek- en kwetsbaar stelt hij zich hierop door zich volledig bloot te geven aan zijn stem, waarvan hij zelf zegt dat hij deze niet echt goed beheerst. En juist daardoor ontwikkelen zich mooi stukken die je haast niet dichter bij een muzikant brengen.
Luister hier: https://soundcloud.com/jasonkahn/jason-kahn-songline-excerpt-3
24. Modelbau – Keynotes (eigen beheer)
Maar 6 minuten lang, maar wel 6 hele mooie minuten. Modelbau is Frans de Waard zijn laatste nieuwe project. Hiermee neemt hij veel muziek direct live op en speciaal voor CD-R Day dus dit nummer uitgegeven op business card.
We horen lo-fi orgeldrones aangevuld met wat lijkt op iets van een fluit dat een melodisch stuk speelt en vermoedelijk stemmen. Het stuk werpt een licht angstige sfeer op maar blijft daarmee ook steeds vragen om vaker geluisterd te worden.
Tot nu toe mijn favoriete Modelbau opname, en dat terwijl veel van de uitgekomen cassettes toch ook echt te gek zijn.
Jammer dat er maar een oplage van 17 is gemaakt, want dit verdient meer oren. Hopelijk later dus toch nog ergens andere te beluisteren.
Meer modelbau: http://fransdewaard.com/?s=modelbau
23. Frans de Waard – Courrière (Mystery Sea) 
En Frans de Waard zou Frans de Waard niet zijn als er ook gewoon andere releases zijn uitgekomen dan onder de naam Modelbau. Zo waren er in 2015 verschillende releases als Wieman, maar ook Shifts en dan dit album onder zijn eigen naam. En zoals met al zijn projecten zijn ze echt totaal anders. Hier krijgen we een field-recording van een Belgisch riviertje te horen. Maar natuurlijk wel bewerkt, waardoor het een variërend stuk geworden van rustig kabbelende geluiden tot donkere overweldigende stukken. Een album over angst, wellicht voor het water waar deze opnames van zijn gemaakt.
Luister hier: https://mysterysea.wordpress.com/catalog/ms78-frans-de-waard/
22. Lawrence English – Viento (Taiga Records) 
Meer field recordings op dit album van Lawrence English die hier een van zijn vele kanten laat horen. Anders dan zijn meest reguliere albums geen “power-ambient” (ja ja, don’t ask…stomme term) of drones, maar echt gewoon pure field recordings opgenomen in Patagonia en Antartica. Angstaanjagende opnames van wind en storm. Zeker zo indrukwekkend als niet meer dan zijn andere werk.
Luister hier: https://soundcloud.com/room40/sets/lawrence-english-viento
21. Luigi Archetti – Null I-VII (Die Schachtel) 
Deels een heruitgave en deels nieuw werk op deze 7 CD’s tellende boxset van Luigi Archetti. Het is een behoorlijke hap om te verwerken, maar toch blijf ik luisteren als ik hem eenmaal op heb gezet. Totaal bijna 7½ uur aan experimentele elektronica variërend van minimale drones tot dikke noise-landschappen naar geluiden die eerder in installaties te verwachten zijn. Maar alles toch erg mooi en sterk gemaakt.
Luister hier: http://www.soundohm.com/product/Luigi-ARCHETTI-/Null-I—VII/pid/23315/
20. Terzij De Horde – Self (Burning World Records) 
Black Metal van eigen bodem gespeeld op een manier zoals ik black metal graag hoor, namelijk aangevuld met allerlei invloeden uit andere muziek. Zo zijn er hier atmosferische stukken die aan post rock doen denken, maar ook het energieke van screamo en hardcore zijn duidelijk terug te horen. En de plaat presentatie in Utrecht was een waar mooi feestje met een ijzersterk optreden door de heren zelf.
Luister hier: https://terzijdehorde.bandcamp.com/album/self-2
19. Keith Rowe / John Tilbury – Enough Still Not To Know (Sofa Music) 
Verstild, verstilder, verstildst. Of dit correct Nederlands is maar het is wel wat deze 4 CD box van Keith Rowe & John Tilbury goed samenvat. Wel overwogen muziek waarbij haast automatisch een vorm van zelfreflectie wordt opgeworpen (iets wat bij veel van de muziek die in deze lijst terug te vinden is voorkomt). Echt een album waar je voor moet gaan zitten, maar de rust die je hierdoor krijgt is zeker de moeite waard.
Luister hier: https://soundcloud.com/sofalabel/keith-rowejohn-tilbury-enough-still-not-to-know-part-2
18. Martijn Tellinga – Positions (Cronica) 
In het begin van dit jaar was er in een Amsterdamse kunst galerie een tijdelijke expositie genaamd “Nearly Not There”. Tijdens een van de avonden was er een uitvoering waarbij werk van Martijn Tellinga door het publiek moest worden uitgevoerd. Wat ongemakkelijk zoals we hier in Nederland met dit soort dingen omgaan was het een vreemde gewaarwording.
Echter bij het horen van het album Positions werd het met in eens duidelijk. Het ging onder andere over ruimtelijkheid en de kans op gebeurtenissen en het luisteren hier naar. Op Positions krijgen we dit concept terug te horen met 5 composities in totaal verschillende omstandigheden. Het resultaat is erg spannend om naar te luisteren en roept op tot het maken van geluiden in stille ruimtes om daar dan zelf naar te luisteren.
Luister hier: https://cronica.bandcamp.com/album/positions
17. Norn – Usotsuki [うそつき](Moving Furniture Records) 
Peter Johan Nÿland onder andere bekend van Distel maakt onder de naam Norn melancholische donkere ambient (niet te verwarren met dark ambient). Op deze EP verpakt in heel mooi boekje met tekeningen van Astrid Florentinus krijgen we dat te horen. Het is echt duidelijk dat Nÿland een geweldig goed artiest is die mede door zijn vele projecten ook veelzijdigheid toont.
Echt een fijne release waarvan er hopelijk snel een vervolg komt want eigenlijk is deze EP niet genoeg.
Luister zelf hier: https://movingfurniturerecords.bandcamp.com/album/usotsuki
16. 300 Basses – Tria Atoma (Moving Furniture Records) 
Het mag geen geheim zijn dat als er ergens een drone in zit ik direct interesse heb. Daardoor viel ik ook meteen voor de muziek van dit trio accordeonspelers. Zij trekken het geluid van de accordeon naar een totaal nieuw level en weten met de microtonale tonen op deze CD echt te verbazen. Het doet ergens wel denken aan het werk van Phill Niblock, maar dan op geheel eigen wijze met meer ruimte voor stilte.
Luister zelf hier: https://movingfurniturerecords.bandcamp.com/album/tria-atoma
15. Sun Ra And His Intergalactic Research Arkestra – Planets Of Life Or Death: Amiens ’73 (Strut) 
Dat het ondertussen toch wel vervelende en tot commercieel feestje van de grote platenmaatschappijen verworden Record Store Day toch nog zoiets prachtigs kan voortbrengen als oude live opnames van Sun Ra is dan toch weer toe te juichen. Sun Ra behoeft geen introductie lijkt mij (en anders moet je maar googlen).
Hier een geweldig optreden uit 1973 met enkele van de beste free jazz/improv die je je kunt voorstellen. “What Planet Is This?”
Luister hier: https://sunrastrut.bandcamp.com/album/planets-of-life-or-death-amiens-73
14. Pascal Battus – Désincantation Indécantation (Cathnor Recordings) 
Ik weet niet hoe ik er bij kom, maar ik moet bij deze CD steeds denken alsof ik naar een saxofonist met elektronica aan het luisteren ben. Echter niets is minder waar blijkt. Het zijn ronddraaiende objecten die het geluid genereren.
Veel mensen zullen het waarschijnlijk maar irritant vinden, maar ik blijf iedere keer geïntrigeerd luisteren naar al de trillende en zoemende geluiden.
Luister hier: https://cathnor.bandcamp.com/album/d-sincantation-ind-cantation
13. Homemade Empire – First Trees (Subroutine Records) 
Bart de Kroon wist met voorganger Defenestration hier een gevoelige snaar te raken, op een positieve wijze wel te verstaan. Mooie breekbare liedjes over de kleine en grote dingen in het leven. En op First Trees doet hij dit gewoon nog eens over. Hier is het geluid echter wel een stuk voller geworden, onder andere door dat hij wordt bijgestaan Bram Nigten op drums. Nog meer dan op voorganger is de vergelijking met Mount Eerie dichtbij, maar daar is eigenlijk niets mis mee.
Luister hier: https://homemadeempire.bandcamp.com/album/first-trees
12. Bas Van Huizen – Kluwekracht (Moving Furniture Records) 
Bas van Huizen gaat al behoorlijk wat jaren mee en de eerste keer dat ik zijn werk hoorde zal een jaar of 6 terug zijn geweest in de tijd dat hij begon met zijn eigen label Etherkreet. Over de jaren is hij erg gegroeid in zijn werk dat steeds meer ook een eigen geluid weet te krijgen. Op Kluwekracht uit zich dat in de zogenaamde “power ambient” waar ook Ben Frost en Tim Hecker om bekend staan. Het werk van Van Huizen past dan ook goed in dit rijtje thuis want ook hij weet te overweldigen met drones en ruis. In zijn werk lijkt hij meer op Tim Hecker dan op Ben Frost, maar weet vooral zijn eigen angstige wereld te creëren, een waar je op kluwekracht wordt ingezogen.
Luister hier: https://movingfurniturerecords.bandcamp.com/album/kluwekracht
11. Jos Smolders – Modular Works 2015Q1 (Cronica) 
Al behoorlijk wat jaren volg ik de muziek van Jos Smolders, dit begon ergens zo’n 11 a 12 jaar terug. En al snel is hij als een soort inspiratie bron gaan gelden, niet eens zo zeer in wat hij maakt maar wel door hoe hij werkt, secuur tot in de kleinste details en alles goed doordacht. Iets wat ik voor mijn eigen muziek totaal niet heb, want deze ontstaat vaak op chaotische wijze, wild met vaak maar een vaag idee als startpunt, waardoor Smolders zijn werkwijze mij dus uitermate intrigeert.
Nog niet zo lang terug is Smolders overgestapt van software naar modulaire synthesizers. Waar zijn eerste exploraties daarin nog erg veel “noodlen” leek te zijn, is hij met Modular Works 2015Q1 weer terug bij het oude doordachte tot in de kleinste details uitgewerkte terug. En daarmee wijkt hij ook direct af van zoveel anderen met Modulaire synths. Hij creëert een eigen geluidwereld wat er maar weinig met deze synths doen. Zijn homages aan Robert Hampson en Pierre Henry zijn dan ook echt een aanrader en verdienen de aandacht voor iedereen die zich geïnteresseerd voelt in elektronische muziek. Want Jos Smolders is duidelijk terug op zijn oude niveau. Musique concrete etc van het hoogste niveau.
Luister hier: https://cronica.bandcamp.com/album/modular-works-2015q1
10. Jason Kahn, Patrick Farmer, Sarah Hughes, Dominic Lash – Untitled For Four (Cathnor Recordings) 
Jason Kahn zagen we hierboven ook al terug met zijn solo album Songline. Op deze samenwerking horen we hem echter wel van een hele andere kant. Verstilde muziek die veel aandacht van de luisteraar vraagt. Maar wie hier het geduld voor kan opbrengen krijgt ook wel echt iets heel moois voor terug.
In deze 2 uur durenden improvisatie horen we analoge synthesizer, radio, contra bass, cd spelers and “prepared loudspeakers”, piano en zither terug. Op een zeer eigen wijze combineert het kwartet deze instrumenten om de stukken ten gehore te brengen.
Muziek waar je ook gewoon echt de twee volle uren voor gaat zitten om je mee te laten nemen in een nieuwe klanken wereld. Spannend gedurende de volledige 2 uur.
Luister hier: https://cathnor.bandcamp.com/album/untitled-for-four
9. Artificial Memory Trace – Amfibion (Flaming Pines) 
Artificial Memory Trace (Slave Kwi) heeft duidelijk een voorkeur voor speciale dierengeluiden. Eerder hoorden we al een album met geluiden van dolfijnen welke hij op niet new age wijze wist te laten horen en nu is hij terug met geluiden van kikkers. Met opnames gemaakt in het Amazone gebied is hij aan de slag gegaan om de 2 composities die op deze CD te horen zijn te maken. Het resulteert in gevarieerde composities waarin soms duidelijk de kikkers te horen zijn, maar op andere momenten het geheel juist puur muzikaal is met melodieën opgebouwd uit deze kikkergeluiden.
In de muziek komt de complexiteit van de wereld van de Amfibieën duidelijk naar voren, maar ook zonder deze onderliggende kennis is het gewoon erg leuk en mooi om naar te luisteren.
Luister hier: https://flamingpines.bandcamp.com/album/a-m-f-i-b-i-o-n
8. Martijn Comes – Tradition Noise (The Silent Howl) 
Vorig jaar was ik al zeer te spreken over Infinite Spaces And Beyond, maar met Tradition Noise weet Martijn Comes mij pas echt omver te blazen. Met dit album weet hij op ingenieuze wijze elektronische muziek te combineren met Arabische muziek, zonder maar enige andere artiest te volgen. Op geheel eigenzinnige en originele wijze creëert Comes zijn eigen muzikale palet die zeer waarschijnlijk onder liefhebbers van Ben Frost, Lawrence English en Tim Hecker fans zal vinden. En dat zonder ook maar enigszins op hen te lijken. Power ambient maar dan zonder macho gedoe en daardoor direct een heel stuk interessanter om naar te luisteren en soms zelfs gewoon op rond te springen. Want wij stil kan blijven zitten bij een nummer als Old Morocco moet qua stijfheid in de categorie Margret Thatcher worden gerekend.
Het best van Muslimgauze, Sohrab, Ben Frost, Lawrence English en Tim Hecker in een.
Luister hier: https://thesilenthowl.bandcamp.com/album/tradition-noise
7. Machinefabriek With Anne Bakker – Deining (Eigen-beheer) 
De altijd actieve Rutger Zuydervelt liet ook dit jaar veelvuldig van zich horen. Voor mij de meest aansprekende release is samen met Anne Bakker: Deining.
Op dit album speelt Anne Bakker alle snaren van de viool terwijl ze haar vinger van de laagste noot naar de hoogste op de snaar beweegt en vice versa. Met de opnames hiervan is Rutger Zuydervelt aan de slag gegaan en heeft hij een compositie gemaakt.
Over 4 secties krijgen we alle tonen te horen en hoe deze op verschillende wijze samen kunnen komen. Op deze manier ontstaat er een speels palette van grond- en boventonen die continue blijft veranderen. Wederom een zeer welkome uitbreiding in het oeuvre van Zuydervelt, een die weer een iets andere interesse van hem laat horen. Een interesse die ook hier zeer wordt gedeeld.
Luister hier: https://machinefabriek.bandcamp.com/album/deining (tot 15 januari met korting te krijgen met code thirtypercent)
6. Acid Mothers Temple & The Melting Paraiso U.F.O. – Benzaiten (Important Records) 
Mijn favoriete live band was weer eens op tour in Europa deze herfst en uiteraard moest ik daar naar toe, want het blijft altijd geweldig. Ook deze keer, ondanks de locatie Winston Kingdom, was het optreden in Amsterdam geweldig. Daarom ook besloten om de laatste plaat mee te nemen, en wat voor plaat is dat zeg.
Op Benzaiten combineren de Japanners hun bekende psychedelische space rock met traditionele Japanse muziek en dat werkt uitermate goed. Ook is het album een direct ode aan het gelijknamige album van Osamu Kitajima, waar ook stukken van zijn gebruikt in de muziek (als het niet gewoon covers zijn op de specifieke AMT manier uitgevoerd).
Het verrassende aan dit album is dat er naast de bekende space rock sound ook veel ruimte is voor minimale drones gemaakt met traditionele instrumenten en feedback.
Zoals ook een waar Acid Mothers Temple optreden, is dit gewoon een vette psychedelische trip en duidelijk wie er ook weer aan de top in dit genre staat.
Luister hier: http://importantrecords.com/imprec/imprec425
5. Zeno Van Den Broek – Divergence (Moving Furniture Records) 
Het eerste album dat Zeno van den Broek maakt onder eigen naam is er direct een die een diepe indruk maakt. Gewapend met sinus tonen en witte ruis opgenomen cassette bandjes is hij aan de slag gegaan. Deze bandjes zijn ingevroren, in de cola beland, gesmolten in de zon en wie weet wat voor andere fysieke martelingen ze nog meer hebben moeten doorstaan.
Het resultaat van deze praktijken is opgenomen en heeft als bronmateriaal voor dit album gewerkt. Aangevuld met meer computer geluiden is er een indrukwekkend werk ontstaan dat de ruimtelijkheid van geluid onderzoekt. Zware bassen, lagen aan ruis en sinus tonen en alle ontstane artefacten weten het huis goed te laten bewegen en ook nog eens iets te creëren dat anders klinkt op verschillende plekken in huis. En ook hier live een grote aanrader waarbij het er soms zelfs fysiek behoorlijk heftig aan toe gaat.
Luister hier: https://movingfurniturerecords.bandcamp.com/album/divergence
4. Andrew Chalk – Ghosts Of Nakhodka (Faraway Press) 
Al sinds jaar en dag weet Andrew Chalk de mooiste ambient drone stukken te maken. Ooit als onderdeel van Mirror maar ook al jaren solo. En specifiek in deze vorm van Ambient blijft hij gewoon de top en zijn er maar weinig die zo’n mooie muziek maken als hij. Ook op Ghosts of Nakhodka laat hij dit weer horen. Met 13 korte stukken trekt hij de luisteraar weer langs een mooi geluidslandschap waar je lekker op kunt wegdromen.
Er valt eigenlijk weinig meer over de muziek te zeggen dan dat. Het is vooral gewoon genieten en een direct aanrader voor fans van de ambient die ook gemaakt wordt door Taylor Deupree, Rafel Anton Irissari en Marsen Jules (to name a few).
Luister hier: http://www.soundohm.com/product/Andrew-CHALK-/Ghosts-Of-Nakhodka/pid/23157/
3. Haarvöl – Indite (Moving Furniture Records) 
Bij de eerste keer horen van Haarvöl was ik verkocht. De wijze waarop zij weten bepaalde moderne klassieke muziek te combineren met abstractere elektronische geluiden is echt bijzonder. Als trio werken ze vanuit een beeld dat ze in hun hoofd hebben en daarbij een kleine soundtrack te schrijven. De muziek heeft hierdoor dus een duidelijke filmische inslag. Dit zet zich ook weer om tot het maken van videos. Ook uit zich dit in audiovisuele installaties die ze op verschillende festival in Portugal hebben mogen plaatsen/tonen.
Op Indite hebben ze een album gemaakt dat echt als geheel wegluisterd en op eigenzinnige wijze de luisteraar weet vast te kluisteren.
Ik kijk alweer uit naar een volgend album, want dit vraag echt om meer.
Luister hier: https://movingfurniturerecords.bandcamp.com/album/indite
2. Áine O’Dwyer – Music For Church Cleaners Vol. I And II (Mie Music) 
Tijdens KRAAK Festival wist mevrouw samen met een matig koor iets te doen waarvan me nu, bijna een jaar later nog steeds niet duidelijk is wat het nou moest zijn. Een ding is echter zeker: het was heel erg slecht. Zo slecht dat ik mijzelf nu nog afvraag waarom ik niet ben opgestaan en heel hard door de ruimte heb geschreeuwd FUCK OFF!!!
Maar hoe anders is dat met deze plaat, verdomme, als ze muziek van deze plaat had gespeeld was ik direct op de knieën gegaan om haar voeten te kussen. Want ja, dit is echt heel erg mooi en eerlijk en knus en breekbaar en persoonlijk. Nou ja, ik kan nog wel even doorgaan.
O’Dwyer speelt op dit album kerkorgel ergens opgenomen in een kerk in Londen, terwijl de er schoonmakers aan het werk waren.
Terwijl O’Dwyer eigenlijk harpiste is kon ze de gelegenheid dit te doen niet laten liggen en zodoende is er iets heel bijzonders ontstaan.
Niet alleen horen we het orgel, maar ook horen we de schoonmakers in de kerk, of een toevallige voorbijganger die een kijkje in de kerk komt nemen.
Een wonderbaarlijk mooi stuk muziek dat gelukkig een nieuw leven heeft gekregen in een heruitgave op vinyl.
Luister hier: https://soundcloud.com/miemusic/sets/aine-odwyer-music-for-church-cleaners-vol-i-and-ii-2lp
1. Akira Rabelais – The Little Glass (Eigen beheer) 
Nadat in 2004 Harold Budd zijn album Avalon Sutra is uitgekomen, met daarop de bewerking As Long As I Can Hold My Breath (by Night) door Akira Rabelais is er voor mij altijd een vurige wens geweest dat er nog eens meer van beide heren zou uitkomen, want dat stuk is een van de mooiste dingen die ik ooit heb gehoord. Het uitkomen van die wens heeft blijkbaar 11 jaar geduurd.
Begin december las ik dat er een nieuwe release van Akira Rabelais was ook las ik dat Harold Budd meespeelde. Ik hoor de 10 seconden muziek op de Boomkat website, enkele minuten later was ik wat euro’s armer en zat ik met smacht te wachten op deze dubbel CD.
En als een kind zo blij was ik toen deze op mijn werk werd langsgebracht door de postbode. En dat alles was toen ik thuis kwam ook duidelijk terecht. Op The Little Glass krijgen we 5 stukken te horen in iets meer dan 2 uur. Nog meer dan op Avalon Sutra is het verstilde muziek die het gehele besef van tijd doen vergeten. Op CD1 (van de 2) is er veel ruimte voor stilte in de muziek, hiermee wordt de emotionele (melancholische) waarde van de muziek nog verder vergroot.
In het laatste stuk (CD2) lijkt alles samen te komen en en komt het elektronische werk van Akira Rabelais ook duidelijker naar boven.
Terwijl er de duidelijk melancholische atmosfeer in het album zit, is er met name door dit laatste stuk ook een bepaalde speelsheid terug te horen.
Pak een lekker glas drinken (wat maakt niet uit), zoek een fijne stoel waarin je lekker onderuit kunt hangen en geniet.
Ook had ik een aantal favoriete concerten. Hier een greep uit wat me bij is gebleven als zijnde erg tof:
Richard Dawson in Muziekgebouw aan ’t IJ, Amsterdam (April)
Acid Mothers Temple and the Melting Paraoso U.F.O. in Winston Kingdom, Amsterdam (October)
Edgar Rubenis in Dauw Label HQ, Ghent (Juni)
Zeno van den Broek in Vechtclub XL (Mei)
Hellvete in Vechtclub XL (Mei)
Khyam Allami in Paradox tijdens Incubate, Tilburg (September)
Alexendar Rishaug in Pauluskerk tijdens Incubate, Tilburg (September)
Sun Worship in V39 tijdens Incubate, Tilburg (September)
Senyawa in OCCII tijdens SOTU Festival, Amsterdam (April)
Tijger Salto in Vondelbunker tijdens SOTU Festival, Amsterdam (April)
Oren Ambarchi in Korso tijdens Rewire, Den Haag (Mei)
Thomas Ankersmit in Korso tijdens Rewire, Den Haag (Mei) en in Muziekgebouw aan’t IJ, Amsterdam (November)