[cd, Ghostly International/Vagrant/Konkurrent]
De blikvangers van de band School Of Seven Bells zijn in eerste instantie toch wel de tweelingzussen Alejandra (zang, bas) en Claudia Deheza (zang, keyboards). Ze starten in de band On!Air!Library!, totdat ze Benjamin Curtis (gitaar, elektronica) tegenkomen op een tournee, die op zijn beurt weer deel uitmaakt van Secret Machines en Tripping Daisy. Ze maken in die samenstelling de twee albums Alpinisms (2008) en Disconnect From Desire (2010). De zussen blijken daarop een gouden koppel met vooral hun heerlijke zang. De groep maakt op hun tweede cd niet alleen droompop en shoegazersmuziek zoals op het debuut, maar voegt daar ook jaren 80 dance, wave en elektronica aan toe. Het geluid is hierdoor iets minder dromerig, maar er komt veel voor terug. Claudia heeft om persoonlijke redenen de band verlaten, hetgeen te betreuren valt. Of het muzikaal gezien een aderlating is zou moeten blijken uit hun nieuwe derde cd Ghostory. Dat blijkt eigenlijk wel mee te vallen, want Alejandra en Benjamin weten samen ook te zorgen voor een geluid dat School Of Seven Bells waardig is. Het is allemaal meer elektronisch geworden, maar de sterke zang is gebleven en de muziek omarmt op moderne wijze nog meer van de jaren 80 en 90. Hierdoor krijg je niet alleen die verslavende bitterzoete zang, maar ook lekkere dikke bassen, shoegaze gitaren en pakkende elektronica. Daarmee werken ze hun smakelijke mix van stijlen gewoon nog beter uit en voorzien van meer subtiele details. Ze serveren een album dat per luisterbeurt blijft groeien. Lekker wegdromen en meedeinen op melancholische klanken van weleer en nu. My Bloody Valentine, Lush, New Order, Bel Canto, The Sight Below en de Cocteau Twins hoor je het sterkst doorechoën in de muziek, al klinken ze echt wel als een band van nu. Met name de zanglijnen doen meer dan eens aan die van Elizabeth Fraser (Cocteau Twins) denken. Maar als de pompende wavegitaren en -bassen zoals in bijvoorbeeld “Scavenger” de overhand krijgen, hoor je ook een duidelijke verwantschap met The Cure. De overige inkleuring zorgt ervoor dat het duo echt een band anno 2012 is. En dat is een band geworden met een eigenzinnig en innemend geluid. Heerlijke droomplaat vol onversneden nostalgie! Alleen die hoes met de uitstraling van een pak zeep is geen verbetering, maar daar gaat het dan niet om.
Luister Online:
Ghostory (album)
door Jan Willem Broek