[cd, Boring Machines]
Voor de betere duistere muziek kan je dag en nacht aankloppen bij het Italiaanse Boring Machines label, want daar heerst de duisternis 24 uur per dag. Ze laten er de laatste tijd de ene na de andere hoogwaardige release het licht zien, nu ja het nachtlampje dan. Het betreft veelal Italiaanse artiesten, hoewel ze zich daar niet per se toe beperken. Wel van Italiaanse bodem is het uit Milaan afkomstige kwintet Satan Is My Brother. De groep wordt gevormd door André Arriz-Rivas (drums), Alessandro Midlarz (sax), Stella Riva (trombone), Antonello Raggi (keyboards, elektronica) en Luca Freddi (bas, elektronica). Op hun debuut uit 2007 maken ze een soundtrack voor een zelfbedachte film in de stijl van David Lynch. Ze presenteren zich niet als gladde makers van filmmuziek, maar slagen erin uiterst intrigerende op zichzelf staande muziek te fabriceren die wel tot de verbeelding spreekt. Nu zijn ze terug met A Forest Dark, die een denkbeeldige soundtrack vormt voor één van de eerste stomme films in Italië, namelijk Inferno (1911) van precies een eeuw geleden. Wat meteen opvalt is dat het collectief een meer rustiek geluid aan de dag legt. De noise en chaos van het eerste album hebben ze achter zich gelaten. In plaat daarvan krijg je nu een mix van de psychedelische, instrumentale momenten van The Legendary Pink Dots, experimentele impro avant-garde zoals van PAS, de mysterieuze klanken zoals bij Larsen, Philippe Petit’s filmische duisternis, de nachtelijke jazzy post-rock à la Tortoise en de gitzwarte, bevreemdende atmosfeer van David Lynch. De film als basis voor hun muziek gebruiken ze dus nog steeds. Alleen is het nu echt een wonderschone, intrigerende, sfeervolle en bovenal spannende aangelegenheid geworden. Je ziet door de bomen het bos niet meer, maar geniet wel met volle teugen van dit prachtige duistere kleinood. De snelle besteller krijgt er ook eens een dvd bij.
Luister Online bij Soundcloud:
Movimento II / Movimento III
door Jan Willem Broek