[cd, Constellation/Konkurrent]
De uit Montréal afkomstige violiste/componiste Sarah Neufeld is waarschijnlijk het meest bekend van haar lidmaatschap in Arcade Fire en tevens als medeoprichtster van het instrumentale folkrock-ensemble Bell Orchestre. Daarnaast is ze ook te vinden als gastmuzikante bij The Luyas, Little Scream, Snailhouse en Esmerine. Vanaf 2011 begint ze te werken aan composities voor soloviool, waarbij ze Béla Bartók, Steve Reich, Arthur Russell en mijn heldin Iva Bittová tot haar grootste invloeden rekent. P voorhand belooft dit al iets moois te worden.
Twee jaar later is het overtuigende resultaat van het componeren en met name experimeren terug te horen op haar solodebuut Hero Brother. De viool speelt weliswaar de hoofdrol, maar ze kleedt de muziek ook aan met elektronica, samples, zang- en stemflarden en in de titeltrack ook lekker opzwepende folky percussie. In twee tracks wordt ze bijgestaan door Nils Frahm op harmonium en piano. Hij heeft het album ook geproduceerd en een deel van de stukken is dan ook in zijn befaamde Durton Studio te Berlijn opgenomen. Het resultaat is werkelijk verbluffend! Ze brengt stukken die ergens uitkomen tussen neoklassiek, avant-garde, elektro-akoestische muziek, folk, minimal music en indierock, waarbij je door de meeslepende vioolpartijen niet snel in genres zal denken. Het is bijzonder knap hoeveel emotie en expressie Sarah uit één instrument weet te toveren en daarmee tevens de luisteraar een boeiend, spannend en gevarieerd geheel weet voor te zetten. De ene keer weet ze je totaal in te pakken met haar virtuositeit en op andere momenten overrompelt ze je met ontroerende etudes. Meestal is het overigens een combinatie van beide. Ze vormt met haar combinatie van etherische en aardse muziek een knappe kruisbestuiving van Hangedup, Iva Bittová, Steve Reich, Esmerine, Julia Kent, Nils Økland, Muzsikás en door de avant-gardistische aanpak ook Arthur Russell. Sarah Neufeld bewijst dat ze een toonaangevende en sowieso onderscheidende artiest is en maakt met haar debuut een diepe indruk en ik een diepe buiging. Groots!
door Jan Willem Broek