[cd, Fluttery]
Hoewel de term postrock een zeer breed begrip is geworden, grossiert Fluttery records met een duidelijke focus op de veelal melancholische en experimentele artiesten binnen de breedste grenzen van het genre. De muziek op het label is door dat uiteenlopende pallet dan ook zeer gevarieerd. Nieuw in de stal is de Britse muzikant Mark Wardale, die al enige jaren onder de naam Row Boat opereert. Met zijn muzikale roeiboot dobbert hij over postrock wateren, maar duikt met enige regelmaat andere zijwateren in. Sinds 2009 maakt hij hiermee diverse epees en pas vorig jaar ziet zijn volledige debuut ETT het licht. Een prachtige verzameling van uiterst melancholische en serene songs, die rust en schoonheid brengen en tot de verbeelding weten te spreken.
Zoals gezegd heeft hij zich nu aangesloten bij het Fluttery label waar zijn tweede cd In Between zojuist is uitgegeven. Hij wil hierop de duistere en onontgonnen gebieden van de romantiek uitkammen. Nog altijd bestaat de basis van de muziek uit postrock, maar deze is wel gehuld in nevels en het water waarop hij vaart is gitzwart. Door dit mistige aspect is het heerlijk dwalen en verdwalen, hetgeen Wardale zelf schijnbaar ook doet. Hij brengt namelijk een gevarieerd geluid, van ambient drones à la subtraciveLAD en Hammock, gruizige Library Tapes-achtige pianostukken, de gitaarambient van Yellow6, aan Labradford verwante duistere ambientrock, abstracte neoklassiek zoals Richard Skelton die veelal brengt en de minimal music van Philip Glass. Daarbij schijnt hij nogal beïnvloed te zijn door de IJslandse muziek. Door de soms ijle zang en mysterieuze atmosfeer komt Sigur Rós in beeld, op de meer rijk gedetailleerde priegelstukjes hoor je ook Múm voorbijkomen, in het enige harde stuk (“The Dying Art Of Romance”) komt Agent Fresco om de hoek kijken en in de melancholische meer songgerichte stukken lijkt ook Moddi aan te schuiven. Het levert een etherisch en bij de keel grijpend geheel op, waar piano, strijkers, hoorns, drums, gitaren, elektronica en bassen de dienst uitmaken. Plaats dit alles in een postrock kader en het breed uiteen waaierende geluid van Row Boat wordt enigszins duidelijk. Je kunt het album ook in z’n geheel op Bandcamp beluisteren via onderstaande link. Hopelijk blijven de vuurtorens nog even uit, want het is heerlijk dobberen naar het ongewisse zo. Een bezwerende schoonheid.
door Jan Willem Broek