[cd, White Box/Baked Goods]
Ik heb altijd het idee gehad dat bandleden van een rockband ook vooral van rockmuziek houden. Maar zoals Simon Scott uit Slowdive solo weet te verrassen met experimenteel werk, weet ook Richard A. Ingram, gitarist van de indierockband Oceansize,dat te doen. Hij gaat te werk met elektrische en akoestische gitaren, piano, tapes en uiteenlopende elektronica. Daarmee fabriceert hij zes duistere, melancholische klanklandschappen die zich meteen onder je huid en zelfs tot diep in het onderbewuste nestelen. Je kunt moeilijk een vinger leggen op zijn desolate creaties, omdat er steeds wisselende kruisbestuivingen ontstaan van glitch, neoklassiek, ambient, experimentele elektronica, drones en filmmuziek, waardoor het nooit echt één van de genoemde genres wordt. Wellicht kun ze het beste duiden als organische sculpturen die op uiterst intrigerende wijze steeds een andere vorm aannemen. Levende muziek of zoiets, waarbij je moet denken aan artiesten als Jasper TX, Xela, Ben Frost, Machinefabriek, Porn Sword Tobacco, Fennesz, Anduin, Svarte Greiner en Library Tapes. De muziek en het album worden mooi opgebouwd en komen in de langste en vierde track “Béziers” tot een prachtige climax. Hierbij worden alle instrumenten ingezet om op krakende en filmische wijze naar een droefgeestig, mede door de sopraanklanken haast desperaat hoogtepunt toe te werken. Daarna ebt het weer weg naar ongrijpbare, meanderende muziek om er in de slottrack nog een tranentrekkend eind aan te geven met verwaterde strijksamples, om uiteindelijk met een fikse regenbui te eindigen. Ingram slaagt erin alle clichés te vermijden en er een meeslepend, dynamisch en bij de keel grijpend meesterwerk van te maken. Subliem!
Luister Online bij Myspace:
Béziers / Gd Wll Rcgnz Hs Wn / The Consolamentum
door Jan Willem Broek