[cd, Zeal/Konkurrent]
Hoewel ze op het Belgische kwaliteitslabel Zeal over het algemeen op rustieke wijze uitpakken, brengen ze zo nu en dan ook releases uit die vlammen. En zeg nu zelf, explosiever dan Raketkanon kan je een band dan bijna niet noemen. Op hun cd Rktkn #1 schieten de Gentenaren dan ook meteen uit de startblokken. De groep wordt gevormd door drummer Pieter Dewilde (Waldorf), gitarist Jef Verbeeck (Black Harvest), toetsenist Lode Vlaeminck (Tòman, Kapitan Korsakov) en zanger Pieter-Paul Devos (Kapitan Korsakov), die allen ook in andere gitaar- en metalbands zitten of hebben gezeten. Dat vertaalt zich nu naar de dampende noise die ze hier neerzetten. Ze brengen zowel uptempo als logge, slepende stukken en dat soms ook binnen één nummer, waarbij de stijlen nog wel eens variëren. Daarbij brult Pieter-Paul op indrukwekkende wijze, alsof hij een vliegtuigpropeller in zijn keel heeft gemonteerd. Later op het album valt er ook meer gevoelige zang te bespeuren. Dit alles bij elkaar vormt een gitzwart maar pakkend, afwisselend en adrenaline opwekkend geheel, dat nogal verslavend werkt. Ondanks het grootse, harde en metalachtige geluid brengen ze ook veel subtiele details aan, wat met name door de synthesizer gebracht wordt, maar ook door het sterke, acrobatische werk op gitaar en drums. Ze brengen de stonerrock van Queens Of The Stoneage, de sludge metal van The Melvins, de aan de waanzin grenzende noise van Today Is The Day, de noisy hardcore van Vandal X, de industrial doomambient/metal van de vroegere Red Harvest, het post-hardcore geluid van Shellac en Superunit (Steve Albini+Zeni Geva), de snijdende noise-rock van Unsane, de post-rock van Slint en de post-metal van Isis. In “Henri”, een nummer dat net als de rest een voornaam als titel heeft meegekregen, klinken ze door de vele onderbrekingen in combinatie met de maffe stemmen weer een beetje als de Butthole Surfers. Maar waarschijnlijk zijn er vele anderen nog als invloed aan te wijzen, waarmee ik enkel duidelijk wil maken hoe ze ongeveer klinken. Het dynamische, innovatieve en geluid van Raketkanon heeft namelijk echt een eigen smoel. De ene keer vervaarlijk, de andere keer prettig gestoord en soms weer psychedelisch. Tel daar nog de geweldige productie van Wouter Vlaeminck (Tòman) en je hebt een uiterst gewaagd en steengoed album in handen. Een onnavolgbare krachtmeting.
door Jan Willem Broek