“Im trippin out right now.. this radiohead shit is cold! gawd. i need to slap someone in the face .. someone come over.” Flying Lotus liet zich even gaan op Twitter gisteren. “Sorry i gotta tweet thru this radiohead joint”, excuseerde hij zich. “Its kinda a world event for me.”
Dat is te begrijpen, want de Britse band brengt op het nieuwe album The King Of Limbs een bijna letterlijke hommage aan de beat producer uit Los Angeles. Er waren zelfs fans die de eerste single Lotus Flower per ongeluk Flying Lotus noemden, een Freudiaanse verspreking die best eens door de band zelf bedacht zou kunnen zijn. De song begint met een minuut elektronisch klinkende ritmes, met een diepe, langzaam verglijdende baslijn, splinters gitaar en vervormde handclaps. Pas na een minuut begint Thom Yorke te zingen, met zijn kopstem, met meer soul dan we van hem gewend zijn.
Flying Lotus brak vorig jaar definitief door met zijn derde album Cosmogramma. Hij perfectioneerde er zijn sound mee, een amalgaam van hiphop, bass muziek en experimentele jazz (zijn oudtante was Alice Coltrane). Het is een kosmische elektronica opera. Een gelaagd, intens en volkomen uniek album, dat niet anders dan een enorme invloed kan hebben op producers de komende jaren. Zeker op Radiohead.
Wie daar na Lotus Flower nog niet van overtuigd is, moet Bloom maar eens opzetten, de opener van The King Of Limbs. De geloopte piano, de jazzdrums die klinken als samples en zich met man en macht lijken te verzetten tegen de richting die de piano wees. Een signature techniek van Flylo. En dan, na drie minuten een aanzwellend orkest. Blazers en strijkers, zo lijkt het, maar ze zijn zo heftig bewerkt dat ze iets buitenaards krijgen. Het is een knipoog naar de ouverture van Cosmogramma. De knipoog komt aan, dat moge duidelijk zijn: “Fuck.. I was sittin outside in the chair and the speakers said BLOOOOOOOOOOMMMMMMM #thekingoflimbs pow powpow pow.”
De kruisbestuiving is makkelijk hard te maken. Hun paden kruisten de laatste jaren onophoudelijk. Flying Lotus remixte Radiohead-song Reckoner en Thom Yorke leende zijn stem aan Flylo’s … and The World Laughs With You. Afgelopen maand nog reikte de Radiohead frontman een award uit aan de producer en interviewde hij hem (min of meer) backstage. Ik durf te voorspellen dat de nieuwe Radiohead track Feral een plekje krijgt in Flylo’s liveset.
Maar is het dan niet andersom? Is Radiohead hier niet de mentor? Want tegendraadse ritmes en elektronica experimenten, daar hield de band zich rond de eeuwwisseling al mee bezig. Als er een plaat is waarop The Kings Of Limbs op voortborduurt, dan is het Thom Yorke’s soloalbum The Eraser. FlyLo’s maat The Gaslamp Killer draait regelmatig tracks van die plaat in zijn dj-sets, en ook bij hemzelf is de invloed onmiskenbaar.
“Voor mij is niet OK Computer, maar Kid A de klassieker”, zei Flying Lotus in een interview dat ik vorig jaar met hem deed, een maand voordat Cosmogramma uitkwam. In zijn set die avond verwerkte hij ook Radioheads Idioteque, dé klassieker uit die periode. “En Amnesiac is mijn favoriet. Ritmisch, maar meer nog melodisch. Pyramid Song is misschien wel het beste dat in mijn tijd geschreven is. Interessante ritmische patronen trekken altijd mijn aandacht.”
Er zijn nog steeds mensen die vinden dat het ophield na OK Computer, dat alles vanaf Kid A navelstaarderij was. Dat Radiohead zichzelf te veel opsloot in zijn eigen wereld en dat de A&R manager van die goede oude platenmaatschappij node gemist wordt. Allemaal onzin. Radiohead heeft zich afgekeerd van de mainstream en laat de stadionknallers aan Muse en Kings Of Leon, maar blind voor wat er aan de frontlinie gebeurt is de band zeker niet. De verhouding is inderdaad zoals Flying Lotus zegt: “Studentteacherteacherstudent.”
Atze de Vrieze