[cd, Smoked Recordings]
Als je de muziek op Smoked Recordings hoort, zou je nooit vermoeden dat het vanuit Wageningen opereert. En dan wordt het ook nog eens gerund door de Australiër Dan Tuffy uit de band Big Low en Parne Gadje. Dat je niet aan Wageningen moet denken, of welk andere Nederlandse plaats dan ook komt door het wereldse geluid van de bands op het label. Smoked Recordings is vooral geïnteresseerd in muziek met oprechte roots dan wel een werelds karakter. Ze brengen maar spaarzaam releases uit, maar die zijn dan wel stuk voor stuk de moeite waard. Parne Gadje, dat zoiets betekent als “witte niet-Roma”, doet met hun fenomenale Roma-achtige muziek ook niet de standplaats Wageningen vermoeden. Je zou ze eerder ergens in de Balkan situeren, hoewel de Oosterse invloeden ook altijd op de loer liggen, want zo authentiek klinken ze. De groep is er ook al eerder bij dan bands als Beirut en A Hawk And A Hacksaw, maar ze kunnen vermoedelijk dezelfde fans wel bekoren, zij het dat dit meer de traditionele kant opgaat. Ze hebben inmiddels de prachtige cd’s Isi Li Vilo Akate? (2002), O Manus (2004), Mangupi (live) (2008) en samen met Gjunler Abdula ook de cd Bizoagor (2005) op hun naam staan. De formatie rond Marc Constandse (zang, bandoneon, percussie) heeft zich opgewerkt tot een vrijgevochten, grenzeloze en unieke wereldband. Heel bijzonder is ook dat Marc Constandse op overigens vaak hartverscheurende wijze in de oorspronkelijke talen zingt zoals Romani, Grieks en Servisch. Daarnaast zet hij zich in voor de Rroma-emancipatie. De band wordt verder gecompleteerd door Dan Tuffy (gitaar, fietsbandbas), Michiel Hollanders (velofoon, dobro) en Gerwil Kusters (klarinet, sax, dura-gadja). Nu presenteren ze na 3 jaar eindelijk hun vijfde cd Kefi Kefi, volgens mij een Griekse uiting van enthousiasme dan wel passie, waarop de kern van hun droefgeestige muziek zijn oorsprong in de Balkan heeft. Maar hun muzikale waaier strekt zich ook uit tot Afghanistan, Griekenland, Hongarije en Turkije. Ze brengen vele traditionals en een enkel nummer van de Servische trompettist Boban Markovic ten gehore. De stijlen lopen naast en door elkaar, van Griekse rembetika en soefi tot Turkse derwisj en Servische čoček en kolo. Ze trekken als muzikale nomaden de wereld over, soms wellicht met de ziel onder de arm, snuiven daar de lucht op en ademen dat op unieke wijze uit. Een vrije smeltkoes aan geluid, waar je het beste terughoort van bands als Kolinda, Mostar Sevdah Reunion, Psarantonis, Grup Yorum en Boban Markovic. Parne Gadje legt op wonderschone en doorleefde wijze de wereld aan onze voeten. Het enige dat we hoeven doen is het op te pakken en er eindeloos van te genieten.
door Jan Willem Broek