[cd, Jagjaguwar/Konkurrent]
Sommige bands blijven maar groeien, terwijl je bij andere bands betreurt dat ze na een eerste plaat nog verder zijn gegaan. Tot de eerste categorie behoort het trio Parts & Labor, die al sinds 2002 met enige regelmaat albums afleveren met een steeds wisselende samenstelling. Ze zijn begonnen op een prima niveau, maar komen elk album net weer iets sterker voor de dag. En dat is wederom het geval op hun vijfde cd Constant Future. De succesvolle ingrediënten om hun pakkende noisepop aan de man te brengen zijn gelukkig nog steeds aanwezig; de opzwepende percussie, de stuwende en soms verstrooiende keyboard- en synthesizerpartijen, de felle en gruizige gitaarsounds en de pakkende, relaxte zang. Die zang vormt altijd een soort baken van rust tussen al het muzikale geweld. BJ Warshaw, Dan Friel en Joe Wong doen wat ze moeten doen: het maken van een bak lekkere herrie. Wat maakt dit album dan beter? Het sterke productiewerk van Dave Fridman (Mogwai, Low, Flaming Lips, MGMT, Sleater-Kinney, Weezer, Mercury Rev, Sparklehorse) heeft de sterke punten van de band sowieso meer geaccentueerd. Daarnaast is het allemaal meer uptempo, heftiger en gewoon beter. De band heeft er duidelijk zin in om er vol tegenaan te gaan, wat ook blijkt uit de verslavende motorik die ze nu regelmatig in hun songs hebben zitten. Dat enthousiasme mist z’n uitwerking niet. Ze brengen hier een buitengewoon fraaie kruisbestuiving van Trans Am, The Chills, Wire, Bardo Pond, Thee Hypnotics en Oneida. Daarmee is deze vijfde cd in alle opzichten een denderend werk geworden.
MP3’s
Constant Future
Rest
door Jan Willem Broek