NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
The Phlod-Nar – Collection 1: Nite (cd, The Phlod-Nar)
The Phlod-Nar – Collection 2: Lite (cd, The Phlod-Nar)
Randolf Smeets is een Nederlandse componist, die inmiddels in België woont. Hij maakt al sinds 1996, maar heb nog niet eerder muziek van hem voorbij zien komen (maar dat kan ook aan mij liggen). Zijn langstlopende project is The Phlod-Nar, maar hij is ook te vinden (geweest) in Azimogu, The Mun Astronauts en Randolf & Joke. Verder heeft hij ook filmmuziek gemaakt en gecomponeerde stukken geschreven voor solo-instrumenten, duo-ensembles, kamer- en zanggroepen en orkesten. Terug naar The Phlod-Nar, want daar gaat het hier om. Met dit project brengt hij veel verschillende soorten muziek naar buiten, ingegeven door zijn nieuwsgierigheid en brede smaak. Het gaat echt van elektronische geluidexperimenten, abstracte muziek, techno, ambient en IDM naar neoklassiek, jazz, Afrikaanse funk, hip hop, pianomuziek en meer; of een mix van stijlen. In zijn biografie refereert hij wat betreft allerlei en bovenal unieke muziek absorberen aan muzikanten en componisten als Frank Zappa, John Zorn, Otomo Yoshihide, Igor Stravinsky, Björk, Mike Patton, Miles Davis, Béla Bartók en Venetian Snares. Ook The Phlod-Nar brengt avontuurlijke muzikale ontdekkingstochten, waarbij hij zijn route erdoor op geheel eigen wijze uitstippelt. Veel van zijn muziek is wellicht een beetje onder de radar gebleven en het wordt hoog tijd dat te veranderen.
Als eerste is er Collection 1: Nite, waarop je in 12 tracks van bij elkaar 62 minuten diagonaal door zijn oude werken “bladert”. De muziek is tussen 1996 en 2023 geschreven en bevat stukken van werken die in de periode van 2007 tot 2016 eerder zijn uitgebracht dan wel nieuw en onuitgebracht zijn en speciaal op deze release verschijnen. Met elektrische gitaar, bas, piano, elektronische drum, programmering, beats, klarinet, percussie, veldopnames en meer plus met eenmaal klarinettist Matvey heeft hij de stukken gecreëerd. De muziek doorkruist echt heel genres, elektro, drum ’n bass, krautrock, IDM, hiphop, beats, acid techno, ambient, jazz, EBM, avant-garde, neoklassiek, abstracte en experimentele, Barok, elektro-akoestische muziek en ga zo maar door. Dat alles zonder dat het een soort rariteitenkabinet wordt. Hij weet telkens ijzersterke, coherente composities te smeden, waarin je legio invloeden op een compleet eigengereide wijze terug hoort. Hierdoor krijgt het ook echt een eigen smoel. Alles is heerlijk speels en straalt echt een liefde voor muziek en de zoektocht ernaar uit. Hij speelt veel met ritmes en gebruikt daarvoor naast elektronische en akoestische instrumenten ook originele samples dan wel opnames van bijvoorbeeld klokken en echogeluiden van een babyhartje in de buik (zijn eigen kind?). Los daarvan zit er een zekere duistere en melancholische rode draad door dit alles heen verweven. Ik kan zoveel uiteenlopende referenties aanwijzen, naast bovenstaande bijvoorbeeld ook Aphex Twin, Autechre, Tuxedomoon, Tangerine Dream, Can en Front 242, dat je er niet veel wijzer van wordt en het zelf gaan luisteren gewoonweg het beste advies is. Het is een meeslepend en soms opzwepend en ietwat bevreemdend geheel geworden, waarbij je gewoonweg niet uitgeluisterd raakt. Een hele fraaie collectie.
En dan is er ook nog de een tweede verzameling van stukken, gebundeld op de cd Collection 2: Lite. Hier krijg je nog eens 12 nummers van samen wederom een dik uur lang. Zoals de titel al doet vermoeden heeft hij hier voor de ietwat lichtere muziek uit het verleden en wederom heden gekozen, al blijft de melancholie in dit alles intact. En het brede instrumentarium ook. The Phlod-Nar incorporeert hier veel meer ambient- en klassieke elementen in de muziek, die overigens nog altijd sterk leunt op de elektronica. Maar ik kwam plots tot het besef dat wat ik nu voorgeschoteld heb gekregen eigenlijk nog nooit heb gehoord. Dat zijn toch ook weer de dingen waarvoor het als recensent zo interessant blijft om te blijven zoeken en graven naar en schrijven over muziek. Maar los van het feit of het heel vernieuwend, innovatief of spannend is, weet de muziek op diepgravende wijze ook diepe snaren te raken. Ondanks dat maar een deel van de muziek van beide compilaties nieuw zijn het perfecte instapalbums geworden. Voor mij is het een ludieke uitstap in nieuwlichterij met een gedegen kennis van het verleden geworden. Deze twee albums belichten bijzonder fraaie muziek, die te lang onderbelicht is geweest.