NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Rutger Zuydervelt – Porcelain (cd, Rutger Zuydervelt)
Bij de Rotterdamse muzikant Rutger Zuydervelt moet je in eerste instantie denken aan zijn legendarische experimentele project Machinefabriek, dat zich ergens nestelt tussen ambient, drones, neoklassiek, noise, abstracte elektronica en filmmuziek. Al vanaf 2004 brengt hij in een hoog tempo zijn steeds weer verrassende muziek uit, waarbij kwantiteit ogenschijnlijk eenvoudig aan kwaliteit gekoppeld kan worden. Daarnaast vind je hem ook terug in FEAN, Piiptsjilling, CMMK, DNMF, Shivers en Cloud Ensemble. Tevens werkt hij samen met uiteenlopende artiesten en groepen vanuit de hele wereld, zoals Michel Banabila, Dirk Serries, René Aquarius, Dag Rosenqvist, Gareth Davis, Mariska Baars (Soccer Committee), Roel Meelkop, Wouter Van Veldhoven, Steven Hess, Bill Seaman, Freiband, Leo Fabriek, Peter Broderick, Tim Catlin, Stephen Vitiello, Jaap Blonk, Anne Bakker, Orphax, Aaron Martin, Celer, Nils Frahm, Philippe Petit, Gareth Hardwick, Andrea Belfi, Ithaca Trio, Chris Dooks en nog wel meer. Eerder dit jaar verschijnt van Machinefabriek nog de prachtige cd Stillness Soundtracks II.
Nu is hij weer eens onder zijn eigen naam terug, want ook daarmee brengt hij muziek uit, met de cd Porcelain. Dit is een heuse soundtrack voor de film Porselein van Jenneke Boeijink, een psychologisch drama, dat internationaal wel dezelfde titel meekrijgt als de cd. Ik weet niet precies waarom Zuydervelt dit onder zijn eigen naam heeft uitgebracht, maar vermoed dat meer klassiek getinte werken en soundtracks onder die noemer gemaakt worden. Hoewel de film zo’n 90 minuten lang is, duurt de soundtrack van 10 tracks slechts een kwartier. Gelukkig worden die hier aangevuld door nog eens 12 outtakes van samen 19 minuten, die bepaald geen afdankertjes vormen en derhalve in één adem met de soundtrack besproken kunnen worden. Zuydervelt heeft vrij korte stukken gecomponeerd, waarbij zijn neoklassiek, ambient en drones regelmatig voorzien worden van het heerlijk droefgeestige cellospel van de Italiaanse muzikant Francesco Guerri, dat wel associaties oproept met David Darling, Hildur Guðnadóttir en Julia Kent. Door 4 composities heeft Zuydervelt op subtiele wijze koorzang samples uit The Fairy Queen (1692) van Henry Purcell verweven met de muziek, hetgeen voor een adembenemend etherisch effect zorgt. De spannende nummers weten je daarbij ook zonder beeld mee te voeren, weg te laten dromen en te zorgen voor contemplatief genot. Naast de al genoemde referenties moet je ook denken aan Giacinto Scelsi, Jóhann Jóhannsson, Akira Kosemura en Biosphere. Het zijn allemaal mini parels, die samen een imposante en bovenal wonderschone ketting vormen.