NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Microwolf – Changelings (lp/digitaal, Tiny Room Records)
Er zijn van die projecten, die zich in de hoeken van het muzikale universum ophouden, maar die eigenlijk een heel groot podium verdienen. Dat kan natuurlijk ook een keuze zijn. Microwolf is bij uitstek zo’n voorbeeld van eigen bodem, die -voor mij in elk geval- muziek maakt die het tot ver buiten onze landgrenzen kan schoppen. Of eigenlijk ook al heeft geschopt, want zijn vorige, derde en ik mag wel zeggen uitzonderlijk mooie album My Cauliflower Ears (2020) werd uitgebracht op het Amerikaanse kwaliteitslabel Lost Tribe Sound. Daarvoor heeft hij ook al You Are The Everything (2013) in eigen beheer en You Better Go Now (2015) op het fijne Esc.rec label uitgebracht. Achter dit project vind je de bescheiden Benjamin Van Vliet, oorspronkelijk uit Zeeuws-Vlaanderen (het wordt bijna een thema dit jaar), die ooit in 2004 startte als Jintro en tevens terug te vinden is in de anti-folkgroep Moi, Le Voisin en het indiepop duo Microplaza (met Arno Breuer).
Drie jaar na zijn vorige is er nu het nieuwe album Changelings, dat op lp en digitaal verkrijgbaar is en uitgebracht op het uiterst sympathieke en avontuurlijke Tiny Room Records. Hierop serveert hij 6 tracks, die samen maar liefst 38 minuten duren en van een goede 3 tot ruim 9 minuten lang zijn. Benjamin wordt hierbij geholpen door drummer Floyd Atema (Sven Agaath, AC Berkheimer, Lost Bear, Howrah, The Fire Harvest), toetsenist/zanger Joachim Badenhorst, drummer/percussionist en gitarist Arno Breuer (Lost Bear, Sven Agaath, Combo Qazam, Microplaza), saxofonist/fluitist Romke Burger, toetsenist/percussionist Jarno van Es (Jintro, Zorita, Owlman), zanger Harold Konickx en gitarist en muzikale duizendpoot Hansko Visser (Plan Kruutntoone). Een underground supergroep kan je gerust stellen. De muziek liegt er dan ook niet om. Deze bestaat uit een melancholische mix van zachte post-rock, jazz, folk, wereldmuziek, veldopnames en art rock. Zoals altijd weet Benjamin zijn muziek rijkelijk en subtiel te voorzien van details, die voor een zekere gelaagdheid zorgen. Het is allemaal redelijk complex, maar het blijft altijd goed doorwaadbaar. De muziek is warm maar niet klef, poppy maar met de nodige experimenten en onaards maar met beide voeten op de grond. Alles is overigens gemaakt ten tijde dat zijn vrouw zwanger was van zijn tweelingdochters, hetgeen wellicht het zeer persoonlijke karakter van dit album verklaart. Het is muziek, die je weg doet dromen, laat nadenken en genieten, troost biedt en weet te emotioneren. Dat laatste komt mede door die prachtig, ingetogen doch getormenteerde zang van Benjamin. Denk om een idee te krijgen aan een sobere mix van Talk Talk, ten tijde van de meesterwerken c.q. inspiratiebronnen Spirit Of Eden en Laughing Stock, met Jason Molina, Kiss My Jazz, Tarwater, Sparklehorse, Hood en The Notwist. Al met al heeft dat een biologerend meesterwerk opgeleverd, dat op rustieke wijze van hoogtepunt naar hoogtepunt gaat. Misschien wel zijn mooiste tot nu toe.