NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Mevrouw Tamara – In Je Hoofd (12”/digitaal, Eigen Beheer)
Het komt dikwijls voor dat er in muziekprogramma’s als The Voice vocalisten gepresenteerd worden, die echt goed kunnen zingen, maar erna -mede ingegeven door producenten met ontstellend goede ideeën- volkomen bagger gaan uitbrengen. Daar wil ik tegenoverstellen, om het begin van deze recensie met een wat positievere toon te openen, dat er uit een programma als “De beste singer-songwriter van Nederland” met enige regelmaat juist heel fraaie artiesten voorbij- en voortkomen, zij het dat er daarbuiten ook genoeg te vinden is. In 2012, het eerste seizoen van dat programma, is ook Tamara van Esch terug te vinden. Het lastige van een pure singer-songwriter, zoals in dat programma maar ook daarbuiten, is dat je in tegenstelling tot in een band het zelf moet doen en je ook aardig bloot zult moeten geven. Er moet inhoud zitten achter de woorden en het instrument accentueert hetgeen je over wilt dragen, anders zijn het lege klanken. En in het Nederlands maakt dat de woorden dikwijls zwaarder gewogen worden dan in bijvoorbeeld het Engels. Daarom is het dikwijls moeilijker om te doen dan het klinkt. Van Esch beschikt wel over dat talent, zo bleek al uit haar debuut Zo Lang Mogelijk (2015). Daarom mag je gerust Mevrouw Tamara zeggen.
Mevrouw Tamara komt nu met haar nieuwe album In Je Hoofd op 12” en digitaal (en als gelukkige recensent toch stiekem op cd). Ze presenteert in een goede 35 minuten 10 stemmige songs, waarbij zij de teksten, composities, zang, gitaar, piano en rhodes voor haar rekening neemt. Daarbij mag ze rekenen op steun van Marc Alberto (arrangementen, alt- en bassaxofoon), Maarten Reumkens (dwarsfluit), Federico Bragetti (cello), Manuel van den Berg (bas, gitaar, toetsen, rhodes, zang), Roy van Rosendaal (gitaar, toetsen) en Paul Scheenstra (drums, percussie). Hoewel het draait om de prachtige teksten en fluweelzachte, bitterzoete zang van Tamara, met uitzondering van de paar instrumentale stukken, zorgen zij wel voor een mooi herfstige inkleuring en de extra franje van haar liedjes. Deze zijn diepgravend en gaan over innerlijke issues, menselijke conflicten en zaken die ons bestaan definiëren. Dat levert intieme, bezinnende, meeslepende, ontroerende, melancholische en soms ook behoorlijk confronterende pracht op. Ongemerkt kruipt de muziek onder je huid, om je als sluipschutters vervolgens plots diep in het hart te treffen. De muziek zit ergens tussen pop, singer-songwritermuziek en droompop in, aangevuld met klassieke elementen en uiterst subtiele details. Je kunt haar daarbij zowel plaatsen tussen Insides, St. Vincent, My Brightest Diamond en Feist als Iris Penning, Maaike Ouboter en met een knipoog ook Ludovico Einaudi. Helaas kan ik je niet meer laten horen dan onderstaande video, dus houdt spotify en haar bandcamp-pagina de komende dagen maar in de gaten voor meer. Want dit is echt ongehoord om niet gehoord te worden.