NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Machinefabriek with Anne Bakker – Short Scenes (cd, Zoharum)
Machinefabriek is het langlopende project van Rutger Zuydervelt, die een hoge productie weet te koppelen aan kwaliteit, innovatie en verrassing. Dat laatste omdat hij weliswaar grotendeels in de experimentele elektronische hoek opereert, maar toch telkens met andere muziek naar buiten komt. Dat gaat van reguliere en conceptuele studiowerken tot muziek voor documentaires, dans, installaties en overige producties. Ook onder zijn eigen naam en met groepen als Shivers, Cloud Ensemble, CMKK, DNMF, Piiptsjilling en het recente FEAN verschijnen er geweldige albums. En dan heb ik het nog niets eens gehad over de diverse samenwerkingsverbanden met Michel Banabila, Mariska Baars, Leo Fabriek, Radboud Mens, Roel Meelkop, Gareth Davis, Wouter Van Veldhoven, Dag Rosenqvist, Dirk Serries, Celer, Tim Caitlin, Peter Broderick, René Aquarius, Freiband, Soccer Committee, Aaron Martin, Steve Roden, Stephen Vitiello, Steinbrüchel, Sarah Payton, Ilia Belorukov, Steven Hess, Sergey Kostyrko, Neil Welch, One Man Nation, Chris Dooks, Sanja Harris, Sergio Sorrentino, Minus Pilots, Edita Karkoschka, Gareth Hardwick, Andrea Belfi, de gebroeders Kleefstra, Anla Courtis, Subterraneanact, Jaap Blonk, Orphax en Anne Bakker. Met zijn vele releases kan je een stad bouwen, die je kunt vullen met de artiesten waarmee hij heeft gewerkt.
De laatst genoemde Anne Bakker is een singer-songwriter en viool/altvioolspeelster. Ze is onder meer terug te vinden in Quibus, Göksel Yılmaz Ensemble en geeft eveneens acte de présence bij Blaze Bayley & Thomas Zwijsen, Thomas Zwijsen zelf, Celine Cairo, Michel Banabila en Kristoffer Gildenlöw. Behoorlijk uiteenlopende muziek kan je gerust stellen. Haar solodebuut hoop ik spoedig te bespreken. Bezijden dit alles is ze ook al dikwijls naast Machinefabriek te vinden.
Samen zijn ze te horen op Koploop (2007), Fabriek Bakker Fabriek (2008), Deining (2015), Crumble (2016) en Half Slaap II (2017). Ook dat pakt iedere keer anders uit mede doordat ze de muziek steeds anders aanvliegen. Zo laat Zuydervelt op Deining bijvoorbeeld Bakker elke snaar van haar instrument 5 minuten achter elkaar te bespelen en langzaam van de laagste naar de hoogste noot te schuiven en terug. Hiermee krijg je in feite een soort drones, die Zuydervelt vervolgens van een gelaagdheid en effecten voorziet. En dit is wel exemplarisch voor beide muzikanten.
Op het prestigieuze innovatieve Poolse label, dat “new experimental art” hoog in het vaandel heeft staan, brengen ze nu de cd Short Scenes uit. De titel zegt eigenlijk vooral wat over de lengte van de afzonderlijke stukken en niet zozeer over de totstandkoming ervan. Daar waar de één graag bouwt met lego of knutselt met klei, daar gaat Rutger Zuydervelt aan de slag met de viool- en altvioolimprovisaties van Anne Bakker. Zij levert in feite de bouwstenen, die door Zuydervelt dankbaar gereconstrueerd worden en met een elektronische en analoge lijmtube tot 20 samenhangende composities worden omgevormd. De lengte ervan varieert van een ruime minuut tot een krappe 4 minuten, waarbij de korte stukken overheersen. De output is daarbij zeer afwisselend doch consistent, van (dark) ambient en neoklassiek tot drones en experimentele elektronica. Die worden echter wel op zo’n ludieke, subtiele en bovenal spannende wijze gebracht dat het geheel je moeiteloos meevoert als een boeiende film, zij het dan met muzikale scenes en de (alt)viool in de hoofdrol. Beide zetten hier in ruim 40 minuten weer iets neer dat net zo bijzonder en biologerend als fijnbesnaard, diepgravend en wonderschoon is. Zonder ook maar enige scene te trappen, is een volgend klapstuk van deze twee wel weer een feit.