NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Jessica Sligter – Polycrisis: yes! (Butler & Butler)
Eigenlijk zat Jessica Sligter helemaal nog niet op mijn vizier totdat ze samen met Sarah Hennies op Le Guess Who zou gaan spelen. Dat optreden was op zijn minst indrukwekkend te noemen. Zo indrukwekkend zelfs dat ik de maandag er na in Amsterdam ook in de OCCII ben gaan kijken. Waar in Utrecht het duo nieuw nog niet uitgebracht werk speelde was het in Amsterdam een live uitvoering van Polycrisis: Yes!. Wederom weer onder de indruk deze op CD meegenomen en dat was een goede keuze.
Jessica Sligter is een Nederlands/Noorse muzikante die al meerdere albums op haar naam heeft staan. De reden dat ik daar niet bekend mee was is waarschijnlijk omdat dit alternatieve singer/songwriter albums met een poppy edge zijn. Iets waar ik niet zo heel erg in thuis ben. Op haar nieuwe album lijkt ze daar echter in een keer afstand van te nemen.
Op Polycrisis: yes! neemt Sligter het langzame verval van de Europese Unie als onderwerp. Mogelijk getriggerd door zoiets als Brexit, of wellicht de manier waarop er met vluchtelingen wordt omgegaan en de tweespalt die dit in de EU lijkt te creëren.
Dit komt veelvuldig terug in de teksten waarin ze met haar zware donkere stem ook regelt refereert aan toespraken van Jean-Claude Juncker. Alleen de stem maakt al een behoorlijk grote impact in samenwerking met de teksten.
Muzikaal wordt dit echter nog eens stevig aangedikt met zware abstract electro-akoestische muziek.
En die muziek is niet mis te verstaan. Pulserende drones, noise en verschillende vervreemde geluiden creëren een intens muzikaal landschap waaraan ontsnappen onmogelijk lijkt. Het is een intense ervaring, met vaak toch minimale middelen, die naar de keel grijpt. Nergens weet het album vervelen, het tegendeel is zelfs waar. Dit is er een die bij herhaalde beluistering blijft intrigeren.
De combinatie van abstracte electronica en haar donkere stem doen zeer denken aan Scott Walker. Liefhebbers van hem zullen dit album dan ook met plezier beluisteren.
Daarbij kan ik aanraden de kans te nemen om haar live te zien. Op 29 november zag ik haar nog eens live in het Amsterdamse Orgelpark. Dat was de eerste keer solo en ook daar wist ze weer een grote indruk achter te laten. Ze combineerde geïmproviseerde drone stukken met werk van dit album en beter konden we als publiek eigenlijk niet wensen.