NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Lewsberg – Out And About (cd, Lewsberg)
De Rotterdamse band Lewsberg is vernoemd naar de dichter Robert Loesberg (1944-1990), die in de jaren 70 twee bundels heeft uitgebracht en waarvan Enige Defecten (1974) de meeste bekendheid geniet. De groep laat zich verder inspireren door de tegencultuur en het grootstedelijke cynisme uit die jaren, maar deels ook door de stromingen uit de jaren 60. Hun muziek zou je kunnen omschrijven als tijdloos, aangezien ze putten uit die jaren maar wel met beide benen in het hier en nu staan. Ongrijpbaar is wellicht een beter woord. Ze maken vrij sobere rock, soms schijnbaar uit de losse pols, waarbij ze een geluid produceren dat veelzeggend en eigenzinnig te noemen valt, mede door de donkere humor, cynisme, existentialisme, sterke teksten en niet aan tijd of genre gebonden aanpak. Daarbij schuwen ze ook popelementen niet. Na hun gelijknamige debuut uit 2018 volgen nog In This House (2020) en In Your Hands (2021). Stuk voor stuk sterke albums, die steeds minder leunen op de gitaar.
Nu is Lewsberg terug met het vierde album Out And About. De groep bestaat hier uit bassist/zangeres Shalita Dietrich (Venus Tropicaux), drumster/zangeres Marrit Meinema (Yuko Yuko, Real Farmer), gitarist/keyboardspeler Michiel Klein (Adept, Geo, Eklin, Bonne Apart, Goldblum, JSCA, Sweat Tongue) en gitarist/violist/zanger Arie van Vliet (Naive Set). Allen met uiteenlopende muzikale achtergronden, die mooi landen in hun gezamenlijke project. De muziek hier, uitgesmeerd over 11 tracks van samen ruim 36 minuten, is hier weer een tandje kaler en toch urgenter geworden. Mede door de op Lou Reed gelijkende zang van Arie en de psychedelische ingrediënten en soms bijna motorik roepen zeker associaties op met The Velvet Underground, zij het dat ze daar ook weer helemaal niet op lijken. Ze gaan daarnaast namelijk ook moeiteloos op pad door de Manchester sound en indierock van de jaren 90, maar ook post-punk, art-rock, lo-fi of verfijnde experimenten staan op de route. De zang van Arie wordt afgewisseld dan wel aangevuld met de zang dan wel half-zang van Shalita en Marrit, hetgeen voor de prettige variatie zorgt. Subtiliteit is het sleutelwoord. Dat geldt ook voor de meer pakkende uptempo stukken, waarmee ze je stil weten te krijgen. En bij de meer verstilde songs wil je het haast uitschreeuwen van enthousiasme. Door dat alles zit ook een kloppende poëtische slagader, die het geheel van extra glans voorziet. Her en der duiken ook wel Dry Cleaning, Insides, Talk Talk, Pavement en Dirty Three op ter referentie, maar Lewsberg heeft ondanks vertrouwde en bekende geluiden een te eigen smoelwerk. Het is een meesterlijk en onderscheidend prachtalbum geworden.