NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Global Charming – Mediocre, Brutal (cd, Subroutine)
Het Nederlandse label Subroutine heeft door de jaren heen aangetoond een goede neus te hebben voor de betere gitaarbands van eigen bodem. En sowieso voor goede muziek. Binnenkort bestaan ze alweer 15 jaar en dat is een prestatie van formaat. Na pas nog een ijzersterke release van Apneu komen ze nu met het debuutalbum van het Amsterdamse kwartet Global Charming, dat voortkomt uit de underground van de hoofdstad en leden herbergt uit bands als Meetsysteem (leuk palindroom), Petersburg en Torii. De groep bestaat uit zanger, gitarist Jilles van Kleef, bassist Fokke de Wit, gitariste, toetseniste en zangeres Sara Elzinga en drummer/percussionist/toetsenist Sjoerd Bartlema.
Op hun debuut Mediocre, Brutal laat het viertal in krap 25 minuten 9 tracks het licht zien. Mensen maken nog wel eens punt van de lengte. Toch gaat het er echt over wat je met de lengte doet. Ik heb het nog altijd over muziek hoor. De groep laat hier een mengelmoes horen van postpunk, garagerock, art rock en indierock, wat voor mij een feest der herkenning oplevert. Gezien het feit dat de bandleden nog vrij jong zijn, denk ik dat ze een deel ik erin terug hoor niet eens kennen. Dat bedoel ik niet om flauw te doen, want ik vind juist dat ze zich onbevangen, fris en origineel manoeuvreren in de genoemde genres. En tevens op heerlijk ongepolijste wijze, want de gitaren klinken soms best ietwat dissonant en de ritmes tegendraads en verstrooiend. Opvallend ook is dat ze enerzijds een Britse sound in huis hebben die je op het pad van Joy Division en The Fall brengen, maar anderzijds ook een Amerikaanse, waarbij namen als Heavy Vegetable, Sonic Youth, Pixies, Talking Heads, Wipers en Pavement in mij opkomen. Bedenk daarbij dat deze groep dat op geheel eigen wijze aanpakt, waardoor hun sound enkel verfrissend uitpakt. Er zit zeker een donker melancholisch gevoel in dit alles besloten, maar de opzwepende, stekelige aanpak plus het subtiele gevoel voor humor (zowel de bandnaam als een songtitel als “Born To Be A Knife”), zorgen voor genoeg relativerende elementen en maken dat dit zeker geen terneergeslagen geheel is geworden. Hoewel dit hun debuut is, vind ik dat ze de belofte al ver voorbij zijn en muziek brengen, die binnen en tot ver over onze landgrenzen een succes kan worden. Als dit de middelmaat is, dan wil ik, als ik brutaal mag zijn, hetgeen erboven komt wel eens horen!