NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
Geri van Essen – Cleaned The Windows (cd, Tiny Room)
Het is echt niet mijn bedoeling om Geri van Essen met karnemelk te vergelijken, maar op de één of andere manier had ik bij het opzetten van de nieuwe cd Cleaned The Windows een mannenstem verwacht. Dat mede omdat ik namelijk een mannelijke Geri ken. Dat het anders uitpakt, is dan net alsof je zoete melk denkt te gaan drinken, maar dat het plots toch karnemelk blijkt te zijn. Maar goed, ik ben meteen bij de les en net als ik zoete melk en karnemelk lekker vind, houd ik ook van mannelijke en vrouwelijke stemmen. Daarbij is die stem van Geri zo uitzonderlijk mooi, passend bij een project als This Mortal Coil, dat ik meteen verkocht ben.
Geri van Essen verkast 11 jaar geleden van Utrecht naar London, om een publiek te zoeken voor haar muziek. Ze is in feite een traditionele folkzangeres, hetgeen op haar debuutalbum A New Hiding Place uit 2018 al schitterend uit de verf komt. Die cd is terecht en helaas uitverkocht, maar kan je deze (net als ik) hier nog beluisteren. Ze brengt er een fraai amalgaam van eigen en traditionele songs, die bestaan uit een mix van Amerikaanse folk, blues en gospel. Haar stem is tijdloos, prettig, bezinnend en weet je moeiteloos mee te voeren naar iets buiten de realiteit. Ze heeft in London haar plek gevonden en wordt op het debuut ook omringt door diverse gastmuzikanten.
Haar nieuwe album Cleaned The Windows is uitgebracht op het kleine maar zeer fijne label Tiny Room Records. Geri van Essen (zang, Spaanse gitaar, piano, percussie) mag rekenen op gastmuzikanten uit Nederland en Engeland op keyboards, viool, klarinet, euphonium, gitaar, zang, trompet, bas en percussie. Onder hen ook labelbaas en multi-instrumentalist Stefan Breuer (Lost Bear, The World Of Dust, I Am Oak). De 10 nieuwe songs die ze hier het licht laat zien, zijn uit het leven gegrepen. En dat gaat niet over ramen lappen, maar over diepere zaken, die eerder glazen doen breken of waarbij oplappen nodig is. Dat ze kiest voor zo’n licht verwarrende titel is wellicht omdat ze qua thema het naast verlies, rouw en volharding ook vooral over eenzaamheid heeft. Eenzaamheid in de zin van niet begrepen te worden. Omringd worden door mensen, maar niet begrepen worden is nog lastiger dan alleen zijn. Karnemelk bedoelen maar zoete melk krijgen. Maar de titel lijkt ook te willen zeggen dat je soms de dingen ook niet te moeilijk moet maken en gewoon moet nemen zoals het is. Doekje erover en klaar. Dit alles heeft van Essen om weten te zetten naar diepgravende, emotioneel geladen en invoelbare prachtsongs. Het zijn stuk voor stuk instant klassiekers, die zowel in de jaren 60 en 70 als in het heden en de toekomst kunnen wortelen. Je moet daarbij denken aan een gevarieerde kruisbestuiving van Sibylle Baier, Dusty Springfield, Karen Dalton, Beth Gibbons, Tarnation, Aldous Harding en Heidi Berry. Daar kan je ook met vieze ramen prima mee thuiskomen. Een meesterlijk album, laat ik daar glashelder over zijn!