NNM is een serie waarin we nieuwe muziek van Nederlandse artiesten bespreken.
André van Noord – Godverdomme Godverdomme de liefde Godverdomme de dood (cd, Makkum Records/ Katzwijm Records / Xango Music Distribution)
André van Noord (1964-2018) uit de Zaanse polder was meer dan 30 jaar model, maar ook fotograaf, familieman, bon vivant en klaarblijkelijk ook muzikant. Hij was een markant mooi mens in vele opzichten. Helaas heeft de grote K hem veel te vroeg van ons en met name zijn vrouw en drie kinderen weggerukt.
De ontmoeting tussen muzikant en Makkum labelbaas Arnold de Boer vond plaats in 2014, toen ze iemand zochten om te chauffeuren tijdens de Ex Festivals. Dat werd André dus met z’n dikke witte Mercedes en buurman van Terrie (Ex). Drie dagen lang. Daar liet hij ook vallen dat hij wel liedjes schreef. Corno Zwetsloot (Space Siren, Zoppo), die er helaas ook al godverdomme niet meer is, heeft hem toen uitgenodigd in zijn studio om wat op te nemen. Dat werden 4 songs, die er mochten wezen. De muziek is rauw en komt uit zijn hart, nieren en tenen. Ook ging hij erna met enige regelmaat optreden. De plannen voor een plaat waren geboren.
Postuum verschijnt nu het album Godverdomme Godverdomme de liefde Godverdomme de dood, een titel waar Jan Wolkers de geestelijk vader van had kunnen zijn. Maar in feite is het wat hij tegen Arnold zei in een telefoongesprek:
“Weet je waar het om gaat, Arnold. Weet je waar het om gaat in m’n liedjes? Godverdomme. Godverdomme de liefde. Godverdomme de dood. Daar gaat het om.”
Dit soort boute uitspraken recht uit het hart kenmerken deze muzikant. Deze rauwheid, die zich niet polijsten laat en ook niet gepolijst mag worden, want juist dan verdwijnt de glans, is hetgeen ook zijn liedjes typeert. Een akoestische gitaar, zijn door het leven uitgebeten, emotievolle zang en ijzersterke teksten zijn meer dan voldoende om te overtuigen en dikwijls te ontroeren. In 26 minuten komen er 12 liedjes voorbij, die nooit te kort of te lang duren. Geen poeha, kort maar krachtig en af is af. Muzikaal gezien moet je het ergens zoeken tussen Zaanse delta blues (term dankbaar gejat), lo-fi gitaarmuziek en een versnipperde vorm van het levenslied. Denk daarbij aan kruisbestuivingen van Daniel Johnston, Charlie Parr, Broeder Dieleman, Smog en tevens een lo-fi versie van Herman Brood en met het tekstueel artistieke van Nick Cave. Je hebt natuurlijk betere gitaristen en betere zangers, maar wat André van Noord in huis heeft met z’n doorleefde pure gevoel is van zoveel meerwaarde. Het is een prachtig puur kleinood en een unieke erfenis, die hij heeft achtergelaten. Verdomd mooi!
P.S.: Het Zaans museum opent 1 oktober met naar eigen zeggen -al geloof ik ze op hun woord- de “spectaculaire tentoonstelling” Vaarwel landschap van gedachten van André van Noord en zijn weduwe Marisca Voskamp. Voor meer informatie klik hier.