[cd, Seja Records]
Ik hoor voor het eerst van Niton Decay als ik de prachtige compilatie A Visual And Auditory Reminder Of The Beauty Of Life (2014) op het geweldige label Seja recenseer. Seja heeft zich gespecialiseerd in de meer interessante bands uit de new/dark wave, electro, gothic enzovoort. Niton Decay is het soloproject van de Keulse muzikant Stefan Gonser, die verder ook van zich laat horen als Sterile Monotonie, Field Of Honour en in de groep Traffic A.M. dat hij er samen met Michael Kissing op nahoudt. Alles beweegt zich ergens in de dark wave, electro, new wave, experimentele en synthpop hoek. Niet muziek voor in het daglicht. In 2013 debuteert hij als Niton Decay met zijn eerste lp Cage, uitgebracht op Seja, die goed ontvangen wordt. Hij brengt hierop een fijne mix van uptempo darkwave, EBM en synthpop.
Nu is hij alweer terug met zijn volgende wapenfeit Chronic Haze. Hierop hoor je al snel dat het tempo omlaag is gegaan en dat de muziek zich nu in nevelen hult. Het is qua stijl meer richting de dark ambient, new wave, IDM, tribal en bovenal industrial opgeschoven. Op bedachtzamer wijze werkt hij zijn 7 composities uit. De muziek beweegt zich rustig voort, maar opent geleidelijk aan allerlei duistere poorten waarachter zich nieuwe elementen bevinden. Hierdoor blijft het ook tot op de laatste seconde boeiend. Stefan vult dit alles aan met dwingende, onderkoelde zang en allerlei Oosterse stemsamples. Zeker die laatste toevoeging geeft glans aan de muziek en zorgt voor een mystiek element. De songs weten je hierdoor stevig in de houdgreep te nemen. Het is bloedstollend mooi en spannend tegelijkertijd. Een nachtelijke trip door memory lane en de toekomst. Denk daarbij aan de industriële ambient van Will, de industriële en filmische IDM van Phylr (Jim Coleman), de meer rustiger EBM van Front 242, de alternatieve elektronica van de latere Nine Inch Nails en de onderkoelde elektronische industrial van Clock DVA. Nog altijd gedijt zijn muziek het best in het donker, maar dan heb je ook een soundtrack voor de nacht om u tegen te zeggen. En zit er nu een foto van Marilyn Monroe verstopt in de vage, maar intrigerende binnenkant van het boekje? In alle opzichten een album dat niet snel alle geheimen prijs geeft. Een geweldig meeslepend en bij de strot grijpend album.
door Jan Willem Broek