Murcof – Cosmos
[cd, Leaf/Konkurrent]
Naam maken en schrijven met je eigen project, dat is waar de Mexicaan Fernando Corona mee bezig is. Niet baart hij alleen opzien als Murcof met zijn bloedstollende mix van elektronica en klassieke muziek, ook vormen de beginletters van elke release langzaam aan de naam van zijn project. Dat is begonnen met het prachtige Martes (2002), dat een iets minder vervolg krijgt met Utopia (2004), waarop vooral remixen staan. Het eerbetoon aan zijn plots overleden moeder Remembranza (2005) is een opzienbarend meesterwerk. Hij combineert hier verstilde, melancholische symfonieën die doen denken aan Arvo Pärt, Henryk Górecki, David Darling en Giya Kancheli met de minimale techno en ambient van Susumu Yokota. Daardoor mixt hij nog eens duistere klanken waardoor het een overweldigend geheel wordt. Hij maakt gebruik van echte strijkers en piano’s. Op zijn nieuwe cd Cosmos gaat hij hiermee verder. Hij heeft hierop de mogelijkheden van akoestische instrumenten met elektronica willen uitbreiden. Hiervoor maakt hij nu hoofdzakelijk gebruik van opnames van klassieke instrumenten die hij vervolgens inkleurt en bewerkt met elektronica. Hij schotelt de luisteraar een schitterende mix van klassieke muziek, ambient, lichte techno en gitzwarte drones voor. Soms verstild en wonderschoon en soms duister grommend en angstaanjagend. De invloeden lopen uiteen van Arvo Pärt, Max Richter, Györgi Ligeti en Sylvain Chauveau tot aan Susumu Yokota, Deaf Center, Deathprod en zelfs SPK en Sunn0))). Bijna een uur lang houdt de bloedstollende muziek je stevig in de greep. Duister en mysterieus als de kosmos zelf. Alleen heb je dikwijls het gevoel dat je in een parallel universum terecht bent gekomen. Dit is zijn meest indrukwekkende album tot nu toe. Biologerende schoonheid.
MP3’s:
Luister Online:
Cosmos (album fragmenten)
door Jan Willem Broek