[cd, Kscope/Bertus]
De Brit Daniel O’Sullivan is een veelzijdige en productieve componist en multi-instrumentalist (zang, gitaar, toetsenist en meer). Hij start zijn muzikale carrière in Guapo, maar duikt al gauw op in uiteenlopende, veelal duistere projecten als Miasma & The Carousel Of Headless Horses, Æthenor, Miracle, Ulver en Grumbling Fur. Daarnaast vervult hij her en der nog gastrollen, zoals bijvoorbeeld bij Alexander Tucker. Waarschijnlijk dat hierdoor een vervolg op het debuut Flax Of Reverie (2008) van zijn songgerichte Mothlite zo lang op zich heeft laten wachten. Hij werkt daar nog intensief samen met producer en keyboardspeler Antti Uusimaki (Panic DHH). Ze zetten op sterke wijze harmonieuze klanken naast duistere, die de sfeer van Engeland rond de industriële revolutie in 1848 uit moeten ademen. Daarmee vormen ze een fraaie mix van avant-garde, ambient, post-rock en folk. Een waar leger aan gastmuzikanten ondersteunt hen hierbij. Nu is er het tweede album Dark Age, dat enkel door Daniel is gemaakt. Antti is nu “slechts” één van de gasten die op enkele tracks ondersteunt met elektronica en synthesizer. Daarnaast zijn er nog diverse gasten op bas, drums, percussie, zang (onder andere Kristoffer Rygg van Ulver), viool en cello (door Alexander Tucker). Ditmaal gaat O’Sullivan in zee met producer Knut Jonas Sellevold. Dat levert een strak geluid op en een uiterst coherent album. Wat wel opvalt, zeker gezien de vorige cd, de titel van deze cd en de muziek van de overige projecten, is dat de muziek op dit nieuwe album behoorlijk toegankelijk is, lichter klinkt en ondergedompeld wordt in een jaren 80 bad. Nu is dat een bad waar ik ook graag in vertoef, maar het is onverwacht. Met de muziek roept hij zelfs herinneringen op aan Killing Joke, Talk Talk, Marillion, Level 42, Tears For Fears, Cocteau Twins en Japan/David Sylvian. Het is niet zozeer een feest der herkenning geworden, want de inkleuring door O’Sullivan en de zijnen is zo bijzonder en gevarieerd dat ze een fris en eigen geluid aan de dag leggen. De jaren 80 ingebed in een moderne sound. Binnen de nummers brengen ze ook mooie wendingen en variaties aan. Je zit echt aan je luidsprekers gekluisterd als je alles wilt horen. Overigens is de duistere kant nog steeds aanwezig, alleen zit deze verstopt in de teksten. Als je die er namelijk bij pakt sluit het geheel weer naadloos aan op zijn andere projecten. O’Sullivan heeft er duidelijk voor gekozen om hier vooral zijn andere muzikale kant meer te belichten. En die mag er wezen. Dark Age is een zelfs een verbluffend album geworden dat je niet snel los zal laten.
Luister Online bij Soundcloud:
Something In The Sky
Luister/Kijk Online bij Vimeo:
Milk
door Jan Willem Broek