[cd, Monotreme/Konkurrent]
Het inmiddels tien jaar oude Britse Monotreme label weet bijzondere bands aan zich te binden, waarbij de output uiteenloopt van bevreemdende pop, toytronica en altcountry tot metal, wave, postrock en totaal geflipte muziek. In 2010 komen ze met het dan nog Schotse vijftal Midas Fall. De groep is in 2009 in Edinburgh opgericht en presenteert na een epee hun debuut Eleven, Return And Revert. Ze combineren op bijzondere wijze alternatieve rock met postrock en lengen dat aan met delen new wave, gothic, pop, donkere elektronica en ambient. Daarbij krijg je afwisselend zwoel jazzy, jagende of melancholisch, licht dramatische zang van de innemende Elizabeth Heaton, die tevens gitaar en synthesizers speelt. De muziek waaiert uiteen van A Perfect Circle, Aereogramme en Nine Inch Nails tot Bel Canto, Portishead, Opium Den, The Gathering en Bat For Lashes. Hierna volgt nog een epee en de band wordt gereduceerd tot een trio, dat naast Elizabeth bestaat uit Rowan Burn (gitaar, piano bas) en Steven Christopher Pellatt (drums, percussie).
Hiermee brengen ze nu hun tweede cd Wilderness uit. De prachtig bitterzoete zang met gevoel voor dramatiek van Elizabeth vormt nog altijd het oorstrelende middelpunt, maar de muzikale omlijsting mag er ook zeker wezen. Deze is sfeervoller en meer elektronisch dan voorheen. De postrockstructuren zijn wel aanwezig, maar worden ingebed in droefgeestige, desolate elektronica. Wat dat betreft is het ze net zo vergaan als ex-labelgenoten 65daysofstatic, zij het dat Midas Fall meer de wave van de vroegere 4ad opzoekt met de breekbare liedjespracht van Ben Christophers. Voor degene die de felheid van de band meer waarderen, is dit wellicht een wat minder album, maar voor degene die de getormenteerde schoonheid hoger hebben zitten (zoals ik) is dit een topplaat. Beslis zelf maar!
door Jan Willem Broek