[cd, Sub Pop/Konkurrent]
Hoewel ik al zoveel powertrio’s (dan wel duo’s of kwartetten) voorbij heb zien komen, duikt er elk jaar wel weer minimaal één op die je genadeloos weet te vloeren. Daarbij vormt het tevens de broodnodige afwisseling tussen het doorgaans rustieke aanbod. Zo is er ook geen ontkomen aan het Canadese drietal Metz en hun gelijknamige debuut. De band bestaat ui gitarist en schreeuwlelijk Alex Edkins, bassist Chris Slorach en drummer Hayden Menzies (The Grey, Three Penny Opera). Hun album bestaat uit 11 songs die samen keurig, zoals het hoort, net onder de 30 minuten klokken. Bij harde, puntige muziek is het namelijk wel een voorwaarde dat de songs om en nabij de 3 minuten eindigen. Voor de rest knallen ze er lustig op los met gierende en snoeiharde gitaarpartijen, een pompende bas en beukend drumwerk. Daarbij komt nog de venijnige catchy zang. Toch brengt de groep in hun geluidsmuren steeds weer variatie aan, waardoor je niet als bij een Ramones het idee hebt 100 keer naar hetzelfde leuke liedje te luisteren. Ze komen met hun muziek ergens op de storthoop van Soniv Youth, Unsane, Godheadsilo, Crain, The Cramps, Karate, The Jesus Lizard, Brutal Juice, Pixies, Nomeansno en Mudhoney uit. Crimineel goede knalplaat!
MP3’s:
Headache
Wet Blanket
door Jan Willem Broek