Matthew Bourne – Montauk Variations

Mbourne-mv[cd, Leaf/Konkurrent]

Elektronicalabel avant la lettre Leaf is na de switch naar de meer folkgeoriënteerde muziek uitgegroeid tot een nog interessanter en breder label. Alleen is het wel totaal onvoorspelbaar wat ze er iedere keer uit zullen brengen. Nu komen ze bijvoorbeeld met de jazzpianist, cellist en componist Matthew Bourne. De inmiddels 33 jarige Bourne heeft tien jaar geleden al diverse prijzen in de wacht gesleept (Perrier Jazz Award, BBC Jazz Award) en met vele artiesten samengewerkt, waaronder Geoff Smith, Steve Davis, Dave Kane, Dan Berridge, Tony Bevan, Barre Philips, John Zorn, Marc Ribot en Tony Buck. Niets gaat hij uit de weg, van improvisaties tot free jazz. Het is derhalve opmerkelijk dat hij na al die tijd pas met zijn eerste solowerk Montauk Variations komt aanzetten. Hierop heeft hij de muziek tot op het bot gestript en gaat als een Mark Hollis aan de slag met enkel kaal en essentieel geluid. Hij speelt met de stiltes in zijn muziek, die daardoor veel aan de verbeelding overlaten. De breekbare, melancholische stukken zijn wonderschoon en zijn gespeend van een heerlijk nachtelijke atmosfeer. Soms alleen pianomuziek, maar op andere momenten ook aangevuld dan wel afgewisseld met prachtig droefgeestige cellopartijen en subtiele elektronica. Slechts enkele malen brengt hij zijn virtuoze snelle en hectische pianospel ten gehore. Dat gebeurt onder meer in het stuk “V. Étude Psychotique (For John Zorn)”. Ook andere voorbeelden als Neil Dyer, Jonathan Flockton, Philip Butler-Francis en Paul Bolderson krijgen een muzikaal eerbetoon. Maar Bourne is op z’n allersterkst als hij intieme, minimale en bovenal fragiele stukken brengt. Daar weet hij als een emotionele scherpschutter je diep te raken. Hij laveert daarmee van neoklassiek en jazz naar minimal, ambient en lichte experimentele muziek, die refereert aan oude en nieuwe helden. De muziek is daarom geschikt voor fans van Steve Naïve, Dakota Suite, David Darling, Peter Broderick, Nils Frahm, Erik Satie en Ólafur Arnalds, zij het dat de muziek van Bourne dikwijls veel meer rudimentair is. De kracht zit hem in de ogenschijnlijke eenvoud en de gracieuze aanpak. Veel belangrijker nog is natuurlijk dat dit gewoonweg van een hemelse schoonheid is.

Luister Online bij Soundcloud:
IV. Infinitude / VIII. Juliet / Smile
Luister Online bij YouTube:
Smile / V. Étude Psychotique (For John Zorn) / IV. Infinitude / II. The Mystic

door Jan Willem Broek

Comments

comments

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.