Dat prachtige artwork niet voorbehouden is aan enkel vinyl bewijst onder meer het Amerikaanse label Lost Tribe Sound. Dit label, dat al voorzichtig in 2007 uit de startblokken ging, brengt folk, drones, neoklassiek, filmmuziek, postrock, veldopnames, minimal music of een combinatie van die genres.al dan niet op experimentele wijze. Brein achter dit alles is oprichter Ryan Keane (Tokyo Bloodworm), die na menig regulier album een reeks series is gestart, waarop je jezelf kunt abonneren of ervoor kan kiezen alles los aan te schaffen. Die series zijn veelal in allerlei verschillende versies verkrijgbaar, van enkel cd’s met digitale extra releases tot enkel lp’s met digitale extra’s en soms dat alles ook samen. Ik beperk me tot de cd versies en laat bij de recensies ook de soms digitale versies achterwege, zonder dat ik daar iets aan af wil doen. Het is ook zonder de digitale extra’s al zoveel en zo mooi.
Ter samenvatting nog even de series die geweest zijn:
-“Leave Me Sessions” (2014/15) van William Ryan Fritch, dat 9 albums omvat.
-“Prelude To The Decline” (2017) met 7 cd’s.
-“We Stayed The Path That Fell To Shadow” (2018) dat 5 schijven rijk is.
-“Built Upon A Fearful Void” (2020/21), bestaande uit 16 cd’s.
-“Salt And Gravity” (2021/2022), met in totaal 8 cd’s
Zoals wellicht bekend, is er dus een nieuwe serie van start gegaan: Maps To Where The Poison Grows, die uit maar liefst 11 cd’s bestaat. De eerste 4 hiervan heb ik vorig jaar in december hier al besproken. Mocht je deze gemist hebben, dan kan ik je ze van harte aanbevelen, want er staan echt veel prachtalbums van de buitencategorie tussen. Nu zijn de laatste 7 albums er, of eigenlijk 6 maar met één dubbel cd. Ik zal ze in volgorde van op catalogusnummer (LTS-080, LTS-081, LTS-082, LTS-083, LTS-084, LTS-087) recenseren, hetgeen betekent dat achtereenvolgens Skyphone, mastroKristo, R.A. Sánchez, Lavatone (2x), Corrado Maria De Santis en Civic Hall voorbij komen. Sommige albums zijn nog van vorig jaar, maar de albums worden in twee batches verzonden om de kosten voor iedereen te drukken.
Skyphone – Oscilla (cd)
De elektronische Deense formatie Skyphone heb ik lang geleden ook al eens gerecenseerd. Deze formatie, bestaande uit Keld Dam Schmidt, Thomas Holst en Mads Bødker hebben in het eerste decennium van deze eeuw al twee prachtalbums uitgebracht op het prestigieuze Rune Grammofon label, waar ze ambient en glitch combineren met jazz, postrock en allerhande experimenten. Daarna is het lange tijd stil rondom dit combo, totdat ze in 2019 op Lost Tribe Sound weer opduiken met twee lp’s. Ze keren eind vorig jaar daar terug met het album Oscilla. In ruim een half uur laten ze hier 7 stemmige nummers de revue passeren, die weer een bijzondere combinatie van de eerder genoemde stijlen bevat. Het begon eigenlijk als een project om lange akoestische sessies met een microfoon te verkennen. Het trio werkte eraan om de intimiteit van verschillende akoestische instrumenten op te nemen en vast te leggen. De opnames waren zeer nauwkeurig en lang, en waren grotendeels meditaties over harmonieën en fuga-achtige bewegingen van gitaren, bas, synthesizers, piano en ook mandoline, bellen, blaasinstrumenten en akoestische drums. Wat hun muziek zo mooi maakt en tevens typeert is dat ze alles op zachte en subtiele wijze met een gebeitelde verfijning zo rijkelijk detailleren. Je krijgt zoveel kleine juweeltjes, die ze op hun eigengereide manier op je los laten. Het dwarrelt geluidjes, die je in extase brengen en doen verwonderen. Daarbij moet je denken aan een dwarsdoorsnede van Dictaphone, Phonophani, The Remote Viewer, Pan American, Apparat, Manyfingers en ook de latere Talk Talk. De albumtitel betekent schommelen, maar is ook een woord dat in het Latijn wordt gebruikt voor kleine figuren, meestal maskers of gezichten, die werden opgehangen als offer aan verschillende godheden. Eigenlijk kan je beide kanten op hier, want ze laveren door diverse genres en brengen daarnaast het ene goddelijke kleinood na het andere. Het moge duidelijk zijn dat dit een hemels en heerlijk album is geworden.
mastroKristo – Passage (cd)
Een artiest die drie jaar eerder in de “Salt And Gravity”-serie van Lost Tribe Sound opdook is de Griekse multimedia artiest en muziekproducer Christos Parapagidis, die als mastroKristo en tevens μastroKristo van zich laat horen. Op zijn debuutalbum Departures smeedt hij met een ontstemde piano, tuba, fagot en tapes een eerbetoon aan de nacht en al dan niet succesvolle pogingen om in slaap te vallen; dat ik het een droomdebuut noemde paste dan ook helemaal. Hij maakt een patchwork op microniveau van neoklassiek, drones, ambient, lo-fi, veldopnames, glitches en tape- en filmmuziek. Nu is er een tweede album Passage, waarop je 9 nummers krijgt van samen ruim 52 minuten. Het album is begonnen met het uitnodigen van vier artiesten om geliefde stukken uit het debuut opnieuw te interpreteren. De kern van deze samenwerking is de eclectische selectie van Claire Deak, Aaron Martin, Federico Mosconi en The Phonometrician die een rijk tapijt van invloeden en instrumentele bekwaamheid samenbrengt dat naadloos samensmelt met mastroKristo’s kenmerkende geluid. Het levert ook echt andere muziek op, die veel toevoegt aan de toch al zo mooie originelen. Daarnaast brengt hij 5 nieuwe tracks, die daar weer in het verlengde van liggen. Wat begon op dat debuut als nachtelijke verkenningen om comfort en rust te brengen tijdens een periode van wereldwijde isolatie, wordt nu geconfronteerd met een wereld die sindsdien alleen maar lijkt te versnellen. De muziek wordt er enkel maar mooier door, hetgeen soms ook dubbel is. Als alles probleemloos en blij is, krijg je muziek die je niet horen wil en omgekeerd als je in situaties zit waar je niet in wil zitten, krijg je de meest fantastische muziek. Voor dit nieuwe werk heb je referenties als Richard Skelton, David Darling, Nils Petter Molvær, Arrowounds, Svarte Greiner en Seabuckthorn. Een bepaald geen slaapverwekkend maar juist verkwikkend tweede album.
R.A. Sánchez – L’Ottava Sfera (cd)
De naam van R.A. Sánchez is bij mij wel eens langsgekomen bij het project Tokyo Bloodworm van labelbaas Ryan Keane. Daarnaast houdt deze artiest er ook het alterego Black Baptist op na. Maar onder zijn eigen naam is er het debuut L’Ottava Sfera, dat “de achtste sfeer betekent” in het Corsicaans. Hierop levert hij slechts 5 nummer, die wel bijna drie kwartier duren. Hij heeft ook gewoon alle bijgeluiden erbij opgenomen, wat maakt dat het heel dichtbij komt en klinkt. Hij brengt met bas, tenorsaxofoon, sopraansaxofoon, gitaar, zang, synthesizer, percussie en dergelijk al veel zelf, maar mag hier rekenen op steun van gasten op orgel, drums, bas, piano, trompet, contrabas, viool en koebel. Deze zorgen voor de extra franje op zijn composities. Hij beweegt zich ergens tussen doom jazz, noise, dark ambient, neoklassiek, drones en experimentele muziek. Het is allemaal bezwerend, zwaar en zo intens biologerend, dat het zich haast voltrekt als een bloedstollende thriller. Daarbij moet je denken aan een hybride van Colin Stetson, Ground Zero, Bohren Und Der Club Of Gore, Fear Falls Burning, Dale Cooper Quartet & The Dictaphones, Godflesh en The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble. Horen is geloven. En dan kom je vanzelf in de zevende, of vooruit achtste hemel. Wat een overrompelend album!
Lavatone – Lunar Mining And Excavation (2cd)
Van het Texaanse project Lavatone, het nom de plume van Drew Holder, had ik wel eerder gehoord en ook wel iets geluisterd. Maar ik had me er nooit zo in verdiept. Ten onrechte denk ik nu ik zijn nieuwe album Lunar Mining And Excavation doorspit. Dat laatste bedoel ik positief, want er is echt veel om in de duisternis doorheen te ploegen en ontdekken op dit dubbelalbum, dat in totaal 14 nummers telt van samen maar liefst 97 minuten. Als een geblinddoekte ga je door unheimische, onherbergzame klanklandschappen, waar tribale naast drones, industriële en dark ambient geluiden de dienst uitmaken. En dat op smerige wijze, zoals het betaamt in een mijn. Er spelen zich rituelen af waarvan je geen weet had en er worden geluiden gedolven die je nooit eerder gezien hebt. Het is niet lava maar gitzwarte magma die naar boven borrelt. Je wordt echt meegezogen in een zwart, kolkend gat en komt terecht in een nieuwe werkelijkheid. Hier ploeter je met liefde door onbegaanbaar gebied, om zo weer veel nieuws te ontdekken. En als je de eerste cd al hebt gehad, waar je echt wel even van moet bijkomen, is er nog een tweede. Deze heeft weer minstens zo’n impact. Hier wordt je nog meer ondergedompeld in duisternis. Alsof je op het nieuw ontgonnen terrein een verlaten mijn inloopt, waarbij de staat en oorsprong onduidelijk is. En wat je er verder aantreft is ook verrassend, misschien slangen (Maybe Snakes). Maar het licht gaat er niet meer aan. Denk aan een mix van Vidna Obmana, Techno Animal, Tribes Of Neurot, Arrowounds, Svarte Greiner, Kreng, Sand en In Slaughter Natives. Wat een (letterlijk) diepgravende pracht en kracht!
Corrado Maria De Santis – Over A Long Time (cd)
Corrado Maria De Santis is een Italiaanse gitarist, die eerder te horen was in de groep Eva Mon Amour, Inmiddels heeft hij ook al twee albums onder zijn eigen naam uitgebracht, die het daglicht amper verdragen. Dat is niet anders op zijn nieuwste album Over A Long Time. In zes stukken van samen ruim 41 minuten combineert hij de rauwe spontaniteit van geïmproviseerde gitaar met computer gegenereerde geluiden. Dat levert nachtelijke klanklandschappen op vol dark ambient, drones en industrial, die hij voorziet van fraaie, subtiele details. Kleine glitches of zoals in het machtige “No Longer The Same” een luchtige piano. Het is een zeer persoonlijke collectie voor Corrado, die een uitgebreide en uitdagende periode in zijn leven vastlegt rond het overlijden van zijn vader. Door middel van deze opname kon Corrado een dagboek bijhouden van de pijn, verwarring en leegte die hij ervoer vanwege dit verlies. Die emoties zijn ook ongefilterd in zijn muziek terig te horen. Het is rauw, kolkend, massief, krakend en soms ook verstild en bezinnend. Uit het leven gegrepen en daarom met een urgentie en intentie die z’n weerga niet kent.
Civic Hall – The Trembling Line (cd)
Civic Hall is een nieuwe naam aan het muzikale firmament, al is het snel een ontmoeting van twee bekenden. De groep bestaat namelijk ten eerste uit Euan Millar-McMeeken, die naast solowerk ook bekend is van Glacis, The Kays Lavelle, Gallowglass en Graveyard Tapes. De andere helft bestaat uit Craig Tattersall, die je wellicht van projecten als Hood, The Humble Bee, The Remote Viewer, The Boats, The Seaman And The Tattered Sail. The Sea en Famous Boyfriend kent. Dus helemaal nieuw is het ook weer niet. Het wordt wel de samenwerking tussen Glacis en The Humble Bee genoemd, wat de lading op hun album The Trembling Line ook het beste dekt. En dan weet je het wel (of niet): intieme, melancholische, minimalistische muziek, die zich haast op microniveau afspeelt. Of zoals ze het label formuleert: Euans kenmerkende zachte, krakende pianolijnen en fragiele, gefluisterde vocalen worden door Craigs verweerde tapemachines getransformeerd tot iets dat ver buiten het emotionele bereik ligt. En zo is het. Als een zucht wind, een stel krakende bladeren of een zacht vuurtje dient de muziek zich aan, maar de impact ervan is enorm en soms hartverscheurend. Naast hun eigen projecten moet je ook denken aan White Winged Moth en Talk Talk. Wat een wonderschone afsluiter van deze overdonderende serie!
SENZOR AM 718: Maps To Where The Poison Grows 2 (Lost Tribe Sound label special)
PLAYLIST:
ARTIST – CD TITLE – SONG NUMBER+TITLE – (LABEL) – STARTTIME
Skyphone – Oscilla – 3. Verneånd – 0:00
Skyphone – Oscilla – 4. Arbonought – 5:30
Skyphone – Oscilla – 5. The Spiral Itself – 9:40
mastroKristo – Passage – 4. Passage – 15:12
mastroKristo – Passage – 5. Waves (Federico Mosconi Rework) – 21:52
mastroKristo – Passage – 6. Gionis (The Phonometrician Rework) – 29:31
R.A Sánchez – L’ottava Sfera – 2. Forma – 34:00
R.A Sánchez – L’ottava Sfera – 4. Sovranu – 38:51
Lavatone – Lunar Mining and Excavation [Disc 1] – 1. Levitating Moon Dust – 52:36
Lavatone – Lunar Mining and Excavation [Disc 1] – 3. Scanner – 59:17
Lavatone – Lunar Mining and Excavation [Disc 1] – 5. Fire Light Star Man – 1:05:42
Lavatone – Lunar Mining and Excavation [Disc 2] – 2. Betbells – 1:13:43
Lavatone – Lunar Mining and Excavation [Disc 2] – 3. Reprocessing Waste Materials – 1:19:52
Lavatone – Lunar Mining and Excavation [Disc 2] – 5. Maybe Snakes – 1:26:52
Corrado Maria De Santis – Over A Long Time – 2. Falling In A Hole – 1:33:07
Corrado Maria De Santis – Over A Long Time – 3. Can’t Find A Place – 1:40:28
Corrado Maria De Santis – Over A Long Time – 4. No Longer The Same – 1:48:03
Civic Hall – The TremblingLline – 2. II – 1:54:04
Civic Hall – The TremblingLline – 6. I (Edit) – 2:01:36
Civic Hall – The TremblingLline – 7. III (Edit) – 2:07:04