[cd, Erased Tapes/Konkurrent]
Soms kan iemand zijn hele leven bezig zijn met het maken interessante muziek, zelfs prijzen winnen en records breken en toch onbekend blijven bij het grote publiek. Dat moet ongeveer het verhaal zijn van de bijzondere Oekraïense pianist Lubomyr Melnyk. Hoewel je bij mannen natuurlijk nooit over de leeftijd mag beginnen, is de componist inmiddels al 64 jaar jong. Jong getuige zijn muzikale opvattingen en zijn vingervlugheid. Zijn grootste wapenfeit is de uitvinding van de zogeheten “continuous music” op de piano, waarbij hij aan één stuk doorspeelt zonder ook maar één stilte te laten vallen. Hij heeft ook 2 wereldrecords op zijn naam staan: 1.) die van snelst spelende pianist met 19,5 noot per seconde en 2.) de pianist die de meeste losse noten (93.650 om precies te zijn) in precies 60 minuten heeft gespeeld. In onderstaande video legt hij iets uit over deze techniek. Het geweldige Erased Tapes label heeft hem nu onder de hoede genomen en op Important Records ook een album met James Blackshaw uitkomt. Oud is de nieuwe jong! Zijn eerste reactie is: “Where were you guys when I was thirty?”
Labelgenoten Peter Broderick en Nils Frahm, die uiteraard door de piano haast als vanzelf betrokken zijn bij het labeldebuut Corollaries, zijn dan nog lang niet geboren. En ik zelf moest dan nog 7 worden. Maar de meerdere generatiekloven kunnen nu in één keer overbrugd worden met zijn zalvende muziek. “Voortvloeisels” zoals zijn werk vertaald heet bevat die voor Melnyk typerende klaterval aan pianoklanken. Nu is techniek één ding natuurlijk, maar Melnyk weet er ook daadwerkelijk zinnenprikkelende, emotievolle composities mee te scheppen. In de openingstrack “Pockets Of Light”, die maar liefst 19 minuten duurt, vult Peter Broderick het fascinerende pianospel aan met zang en viool. Hiermee drukt hij geen onbelangrijke stempel op de muziek, maar beide heren hebben al jaren bewondering voor elkaar. De tweede compositie “The Six Day Moment” van 11 minuten is een stuk voor solopiano, hoewel je dat bijna niet geloofd als je het hoort. Melnyk is echt een bijzonderheid met zijn stroom aan door elkaar lopende klanken. Hierna in “A Warmer Place” is Broderick weer op viool te horen. Het is een prachtig ingetogen stuk, dat je 10 minuten lang in vervoering brengt. Net als de overige muziek op de cd is de algehele sfeer heerlijk droefgeestig. De vierde compositie “Nightrail From The Sun” is behoorlijk hypnotiserend, zowel door de repeterende klanken als de toevoeging van de bezwerende analoge synthesizergeluiden door Broderick en het akoestische, herhalende gitaarspel van Martyn Heyne (te gast bij The Alvarett Ensemble en toerlid van Efterklang). Een biologerend hoorspel van maar liefst 13 minuten. Tot slot krijg je nog de “korte” track “Le Miroir D’Amour”, want maar 9,5 minuut, waar Broderick nog eenmaal aantreedt met zijn viool. Een prachtig dramatisch rustiek stuk, die dit album mooi afsluit. Qua piano invloeden moet je het zoeken in de hoek van Philip Glass en Wim Mertens, maar de rest past eerder bij de nieuwe generatie artiesten als Richard Skelton, Greg Haines, Fabrizio Paterlini en Peter Broderick zelf. De cd is opgenomen door wisselend Peter Broderick, Francesco Donadello (ex-Giardini Di Mirò) en Martyn Heyne, waarna de eindmix door Broderick en Nils Frahm is gedaan. Door de inbreng van hen is het helemaal een album vol muziek van nu geworden, maar ook het jonge, dynamische spel van Melnyk draagt daaraan bij. Een tijdloos unicum!
Continuous Music:
door Jan Willem Broek