[cd, Sub Pop/Konkurrent]
Als iemand mij vraagt hoe ik de Amerikaanse band Low zou omschrijven antwoord ik steevast: de langzaamst spelende melancholische gitaarband op aarde met bloedmooie songs. En eigenlijk kom ik daar in ruim 17 jaar vrijwel altijd mee weg, hoewel ze op hun vorige cd Drums And Guns (2007) ook best wel eens de duistere registers opengooien en veel met elektronica en percussie in de weer zijn. Hun negende langspeler C’mon komt vier jaar na hun vorige cd, maar je hebt door de jaarlijkse heruitgave van dan wel hernieuwde aandacht voor hun Christmas epee het idee dat ze nooit weg zijn. Tussendoor laat zanger/gitarist Alan Sparhawk nog wel op luidruchtige wijze van zich horen op twee albums van zijn Retribution Gospel Choir. Nu komt hij samen met zijn vrouw Mimi Parker (zang, drums) en (de zoveelste) bassist Steve Garrington (tevens orgel en piano) met weer eens nieuw materiaal van Low. Ze willen met de titel een positief geluid laten horen en het is dus zeker geen aansporing voor henzelf. De muziek is meteen weer ouderwets langzaam en stemmig en grijpt terug naar oudere albums. Toch hebben ze het tempo her en der ietsjes opgeschroefd waardoor een klein deel van de melancholische sfeer plaatsmaakt voor een optimistischer geluid. De muziek is ook opener geworden en wordt op andere wijze dan normaal opgesierd door gasten op viool, banjo, gitaar, lap-steel, percussie, keyboards, kinderpiano, achteruit gespeelde tapes en kinderzang. Onder hen ook Nels Cline (Wilco) en hun eigen kinderen. Dit open geluid met nieuwe inkleuring maakt dat dit het meest toegankelijke album van de groep tot nu toe is geworden. Low bewijst dat dit absoluut niet samen hoeft te gaan met mindere songs. Integendeel, want de songs zelf komen beter uit de verf dan ooit. En dat tegen betaling van een beetje (melancholische) sfeer. Fier overeind blijven ook de innemende, licht galmende zangpartijen van Alan en Mimi. Dat galmende effect hebben ze weten te accentueren door het geheel in een kerk op te nemen. Als je een nummer als “$20” hoort, weet je dat ze nog steeds op trage en wonderschone wijze een verpletterende indruk kunnen maken. Een nummer dat zo van Secret Name (1999) afkomstig kan zijn. Eigenlijk maken ze een prachtige dwarsdoorsnede van alles wat ze tot nu toe gemaakt hebben, maar dan met een optimistische kijk op de toekomst. En als ze dit soort prachtige albums blijven maken is die toekomst voor iedereen iets om naar uit te kijken. Bij het album krijg je tijdelijk ook een mini cd met daarop akoestische versies van 5 albumtracks. Dus kom op, kopen die handel!
MP3:
Trying To Sleep
Luister Online bij YouTube:
$20
Done
door Jan Willem Broek