Mag ik je als eerste hartelijk danken voor al die jaren vol prachtige, breekbare muziek, waarin je jezelf zo kwetsbaar en eerlijk opstelt. Nummers die door merg en been gaan. Live breng je het eerst nog heel verlegen, het liefst vanachter je pony, die je dan soms even opzij duwt. Geeft niks, het maakt het allemaal nog charmanter. Later treedt je het publiek gewoon tegemoet. En terecht, jouw muziek raakt vele harten. Het oogt en klinkt vaak zo triest, maar volgens mij ben je wel gelukkig toch? Je maakt mij wel happy met de muziek, voor wat het waard is.
Een liedje dat ik wel bij je vind passen en ik zelf ook erg mooi vind:
Het is al een tijd stil en het laatste dat je uit hebt gebracht is Jukebox, wat een cover album is. Je tweede alweer, maar ook hier blijkt dat je referenties dik in orde zijn. Dan is er toch ineens een nieuw album dat Sun heet. Hé en je haar zit anders, niet naturel meer maar een beetje een kunstkop; je bent nog steeds mooi hoor, maar dat ben je altijd al geweest. Hoe dan ook, je moet natuurlijk helemaal zelf weten hoe je eruit wilt zien. Ik probeer enkel eerlijk te zijn. Terug naar Sun. Het openingsnummer is een beetje schrikken. Ik bedoel als Karen Park, Zola Jesus of hoe heten ze ook allemaal tegenwoordig -want ik kijk niet naar veel andere vrouwen hoor-, dat hadden gemaakt denk ik dat het wel zou passen. Maar jij? Het is een hoop elektronica en het is vaak uptempo en klinkt allemaal wat gekunsteld. Alsof je stem verdwaald is in verkeerde dansgelegenheid. Ook is het gewoon niet zo bijzonder en tevens niet erg sterk uitgevoerd. Is het de eenzaamheid, zoals je zingt in één van de weinige mooie songs “Always On My Own”? Correctie het enige mooie nummer. Als dat zo is hoop ik dat je niet langer meer eenzaam bent, dan heeft dit album misschien nog nut. Albumhoezen zijn al nooit je sterke kant geweest, maar deze is nog minder. Ja sorry, maar ik vind je ineens helemaal niet zo leuk meer.
Begrijp me niet verkeerd, ik juich verandering alleen maar toe. Maar een switch als deze, nee dank je! En misschien ligt het wel aan mij hoor, dat ik niet meedraai of de andere kant op gedraaid ben, maar de afstand is te groot. Het gaat wat mij betreft op alle vlakken mis; ik voel er niets meer bij. Met pijn in mijn hart wil ik je zeggen dat het over is. Ik zal wat ik had met je koesteren en ervan houden als toen en wie weet draai je ooit nog bij. Voor nu wens ik je het allerbeste toe en voorlopig vaarwel.
