Laymar – In Strange Lines And Distances
[cd, TV Records/Tenor Vossa]
Van postrock wordt altijd gezegd dat het een platgetreden pad is en eigenlijk is het ook een term geworden die net zo vaag als avant-garde of industrial is. Toch weet je door die term te gebruiken vaak wel wat er ongeveer bedoeld wordt. Het leuke van dat genre zit hem meestal in de grensgebieden. Daar waar bands het vermengen met jazz, pop of andere genres zitten de veelal interessante spanningsvelden. De Britse band Laymar komt uit de beroemde muziekstad Manchester, maar bewandelt een geheel eigen weg. Op hun debuut In Strange Lines And Distances combineert het trio bestaande uit Colin Williams (gitaar, piano, synthesizers), Ciaran Cullen (bas, synthesizer) en David Paul (drums, elektronica) postrock vooral met new wave. Misschien niet vreemd op het label dat door Cindytalk bestierd wordt. Ze gaan niet zoals velen van rustig naar hard en weer terug, maar bouwen aan een continue onderhuidse spanning waarbij je wel steeds die ene eruptie verwacht. Maar de groep is net zo zeer verwant aan de Chameleons, Joy Division en Cindytalk als aan Mogwai, Explosions In The Sky, Moly, iLiKETRAiNS en Sigur Rós. In het slotnummer van 19 minuten komt dan eindelijk de ontlading met een geweldige eruptie. Het is een verdiende kroon op een prachtig opgebouwd, bloedstollend album. Nostalgie en nu gaan hier melancholisch hand in hand.
MP3:
Juvenile Whole Live
Luister Online bij Myspace:
NU1 / Circles And Squares / Tori Brace / Swords
door Jan Willem Broek