[cd, City Slang/Konkurrent]
Sinds 2003 komt Laura Gibson om de 3 jaar met nieuw solowerk aanzetten. Dat begint voorzichtig met traditionele songs op Six White Horses. Op haar officiële debuut If You Come To Greet Me uit 2006 brengt ze al behoorlijk eigenzinnige, melancholische muziek ten gehore, die het midden houdt tussen altcountry, organische folk en singer-songwritermuziek. Het talent lijkt haar te komen aanwaaien. Op dat album doen overigens ook Adam Selzer (M. Ward, Norfolk & Western) en Peter Broderick een flinke duit in het zakje. In 2009 presenteert ze dan haar tweede cd Beasts Of Seasons. Een beestachtig mooi album waarop de basis wordt gelegd door haar akoestische gitaar en warme, licht hese stem. De liedjes zijn intiem, melancholisch en breekbaar en worden door vele gasten als Adam Selzer, Laura Veirs, Rachel Blumberg (M. Ward, Bright Eyes), Eyvind Kang, Danny Seim (Menomena), Nate Query (The Decemberists) naar een nog hoger niveau getild met piano, viool, contrabas, lap steel en andere instrumenten. Singer-songwritermuziek van een ongekende klasse en schoonheid. Een jaar later brengt ze tussendoor nog een cd met Ethan Rose uit, maar dat haalt het eigenlijk niet bij haar eerdere werk. Nu brengt ze haar derde solo album La Grande uit, waarbij de verwachtingen hooggespannen zijn. En gelukkig valt het ook niet tegen. Sterker nog, vanaf de meet af aan klinkt het als een klok. Gibson heeft duidelijk al de schroom van zich afgegooid en laat een zelfverzekerd geluid horen. Ze is dan ook haar eigen producer en heeft alle touwtjes stevig in handen, waarbij de hulp van goede vriend Adam Selzer zich beperkt tot de opnameknoppen. De gasten waaronder Joey Burns (Calexico), Meric Long en Logan Kroeber (van The Dodos), Nate Query en Jenny Conlee (van The Decemberists), klarinettist Jilly Coykendall en het drummende duo Rachel Blumberg en Matt Berger (aka Blumberger). De gelijknamige openingstrack van La Grande rockt behoorlijk en laat meteen die andere kant zien. Hierna komt ze met een breekbaar nachtelijk prachtliedje. Een nummer later is het nog steeds nacht, maar laat ze een mix van subtiele jazz met een bossanova twist horen. Ze weet op fraaie wijze door diverse genres te laveren, van de genoemde tot singer-songwriter, altcountry, folk, freak folk en soulvolle pop. De muzikale inkleuring geschied onder meer door bas, gitaar, piano, pomporgel, vibrafoon, synthesizer, marimba en uiteenlopende percussie. De ene keer klein en op andere momenten uitbundiger. Het geluid is verbreed maar zonder dat ze zichzelf verloochent of er een onsamenhangend zootje van maakt. Het knappe is dat dit eigenlijk een op en top consistent Gibson album is geworden en toch heel anders, waarbij de rode draad toch weer gevormd wordt door die heerlijke melancholie in combinatie met die bijzondere donkere sfeer. Maar het is een gloedvol en hoopvol werk en zeker niet terneergeslagen geworden. Denk aan artiesten Emiliana Torrini, Essie Jain, CocoRosie, Alela Diane, Laura Marling, Simone White, Cat Power, Nathalie Merchant, Horse Feathers en Joanna Newsom. Een album vol beklijvende en bij vlagen bloedstollend mooie song. Laura Gibson “de grote”!
MP3:
La Grande
door Jan Willem Broek