[cd, On The Camper/Five Roses]
On The Camper is een bijzonder leuk en origineel gitaarlabel uit Zwitserland. Ook al komt er muziek uit platgetreden genres vandaag, ze weten daarmee toch altijd te verrassen. Dat geldt niet in de laatste plaats voor het post-rockende viertal Kovlo, die alleen al met hun cd titels voor enige verwarring zorgen. Neem nu het debuut A New Position For The Second Degree Burnt uit 2005 of hun tweede cd I’m So Happy On This Boat uit 2007, je zou er geen heftige post-rock band bij vermoeden. Toch is dat precies wat Mario Bisignami (gitaar), Stefano Chiassai (gitaar), Alessio Galupi (drums, piano) en Giona Mattei (bas, piano, synthesizer, klokkenspel, orkestarrangementen) wel zijn. Nou ja, precies. Zij incorporeren dikwijls andere elementen in hun muziek waardoor ze weten te verrassen binnen het genre. Nu is er hun derde cd en ik word al weer helemaal blij van de titel Hey Mom, Where’s Timbuktu?. De titel roept het beeld op van een kind dat geïnteresseerd naar een globe staart en niet weet wat het ziet, maar toch geboeid raakt. Ik ben overigens nog blijer met de muziek op hun nieuwste cd, die zes instrumentale nummers bevat met allen plaatsnamen van over de hele wereld in de titel (Palestina, Mexico, Finland, China, Australië, Cambodja). Vijf daarvan zijn breed uitgesponnen en eindigen tussen de 7 en 10 minuten. Het enige dat er aan stemmen voorkomt zijn samples uit “Apocalypse Now” van Francis Ford Coppola. Voor de rest bouwen ze gestaag aan hun uiterst meeslepende post-rock. Zoals veel genre genoten gaat dit regelmatig van zacht naar hard, zij het dat het hier dan echt snothard wordt; verpulverende noise die je tot diep in de bilnaad voelt. Ondanks de uitstekende opbouw van de nummers, nemen ze ook dikwijls een onverwachte wending door ineens op hard dan wel zacht over te schakelen. Het leuke is dat ze hiernaast zowel in de rustige als heftige momenten jazz-, avant-rock- en orkestrale elementen toevoegen. In de rustiger momenten neigen ze nog wel eens naar filmmuziek en/of ambient. Kovlo weet je door dit alles in tegenstelling tot veel andere hard-zacht post-rockbands steeds te verrassen en je als vanzelf bij de les te houden. En zelfs in de meest heftige gitaarmuren weten ze fijn melancholisch over te komen of andere emoties over te brengen, wat de muziek nog een extra dimensie geeft. Ze vormen een originele kruisbestuiving van bands als Giardini Di Mirò, Isis, We Made God, Godspeed You! Black Emperor, Mogwai en Tortoise. Het antwoord op de vraag is overigens Mali, maar dat zal je na het horen van deze muziek gevoeglijk een worst wezen. Kovlo’s derde album is in één woord magistraal.
Luister Online bij Soundcloud:
Hebron / Oaxaca / Qujing / Rovaniemi
door Jan Willem Broek