Kiss The Anus Of A Black Cat – The Nebulous Dreams
[cd, Conspiracy Records/Konkurrent]
Eén van de meest opmerkelijke bands uit België van de laatste jaren vind ik toch wel Kiss The Anus Of A Black Cat. Dat zeg ik elke recensie weer, maar het is en blijft dan ook een geweldige groep. Het is in feite het project rond instrumentbouwer en muzikant Stef Heeren, ook wel Stefanus en Stef Irritant geheten. Na twee volwaardige en geweldige releases, If The Sky Falls, We Shall Catch Larks en An Interlude To The Outermost, op het altijd fijne (K-RAA-K)² label, zijn ze nu aanbeland op een ander uitstekend label, te weten Conspiracy (die er overigens ook een zeer fraaie mailorder op nahouden). De derde voltreffer heet The Nebulous Dreams, die wellicht door de 3 nummers en slechts 30 minuten tot een mini gerekend dient te worden. Maar het maakt door de intensiteit niet minder indruk dan een album van de dubbele lengte. De opener van ruim 15 minuten begint met een soort folkachtige kakofonie van strijkers, zware percussie en diverse andere geluiden, die meteen al een droomachtige en mysterieuze setting creëren. Net na het midden keert de rust weer. Dan hoor je ook weer die imponerende zang van Stef, die het midden houdt tussen Peter Garett (Midnight Oil), Gavin Friday (Virgin Prunes) en Efrim Menuck (A Silver Mt. Zion). Op bezielende wijze draagt hij samen met zijn (vaste) gasten de muziek voor. Het grijpt me meteen bij de keel. De muziek zit ergens tussen folk, avant-garde, rock, experimenten, middeleeuwse muziek en doom in. Het mooie van deze muziek is dat het instrumentarium nooit helemaal te plaatsen is. Een uniek geluid, dat als een klam T-shirt blijft plakken en je perfect omsluit. In het tweede stuk van goed negen minuten krijg je door de experimenten heen weer prachtig pianospel en zang als licht in de duisternis. Tot slot schotelen hij en de zijnen je weer een bloedstollend mooie track voor, waar een akoestische gitaar en de veelal meerstemmige zang de dienst uitmaken. Er gaat een hypnotiserende werking van uit. Ook heeft het iets ambivalents, want het is duister en toch licht, introvert maar heel expressief en intens en dikwijls ook luchtig. Denk aan het bezielende van Woven Hand of 16 Horsepower, de mysterieuze folk van Current 93, de eigenzinnige rock van A Silver Mount Zion, het avant-gardistische van de Virgin Prunes en het serene van een Arvo Pärt, al zal je die laatst genoemde er niet direct in herkennen. Kiss The Anus Of A Black Cat heeft weer een meeslepend epos afgeleverd. Een nevelige droomplaat!
Luister Online:
Between Skylla And Charybdis / Dyptich / Miserere
door Jan Willem Broek