[lp, Vrystaete/Enfant Terrible Productions]
Het fijne eigengereide kwaliteitslabel Enfant Terrible vol met de betere elektro heeft na 10 jaar een nieuw sublabel in het leven geroepen. Vrystaete zal zich meer gaan richten op folklore, lo-fi en psychedelische muziek. Uiteraard zal dat in de meest brede zin van die genres gebeuren. De eerste op dit kersverse label is de groep Kaval. Hoewel de namen van deelnemers Roberto Auser en Ian Martin wellicht anders doen vermoeden, is dit een Nederlandse groep uit Rotterdam. Roberto Auser, die eigenlijk gewoon Derk Reneman heet, is een producer, muzikant en DJ die naast een handvol 12”-es ook al een dubbel cd op zijn naam heeft staan. Hierop opereert hij meer in de house, techno, tribal en ambienthoek. Ian Martin is eveneens een muzikant en DJ, die solo van zich laat horen middels diverse albums vol elektro, experimentele muziek en ambient. In 2011 laten ze voor het eerst van zich horen als Kaval middels hun lp Sky Of Mirrors, waarop ze een soort mysterieuze experimentele soundtrack vol psychedelische ambient ten gehore brengen. Een ongrijpbaar goedje. Kaval heeft zich dan ook ten doel gesteld om elektronische muziek te maken vol ruimtelijke, licht psychedelische ambient met een vleugje dark jazz en shoegaze.
Nu zijn ze terug met hun tweede Kaval album Zee Van Gedachten. Daar waar op hun vorige release alle titels nog in het Engels zijn, zijn de negen hier in het Nederlands. Niet dat het veel uitmaakt bij hun hoofdzakelijk instrumentale muziek. Ze scheppen een duistere atmosfeer, waarbinnen ze op eigenzinnige wijze dark ambient, dark jazz, minimal post-rock, neoklassiek en psychedelische elementen op spannende wijze hand in hand laten gaan. Op het ene moment koersen ze daarmee haast naar de vroegere Pink Floyd en SPK, terwijl in andere stukken juist hedendaagse artiesten als Svarte Greiner, Gas, The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble, Bohren Und Der Club Of Gore en Kreng voorbijkomen in een productie van David Lynch. In “Gebezigd In Verheven Stijl” hoor je samples van koorzang, die onder water gedompeld lijken. Hier neigen ze haast naar Raison D’Être met een meer elektronische inslag à la Kangding Ray. Het is allemaal rustiek, bijna sereen, maar er gaat zoveel dreiging uit van deze muziek dat het steeds om betrekkelijke rust gaat. Daarbij weten ze er een behoorlijk surrealistische draai aan te geven. Wonderschone melancholie, die tot de verbeelding spreekt, tot contemplatie leidt en bovenal je bij de strot grijpt. Het geheel is glashelder gemasterd door klasbak Ruud Lekx (Rude 66) en in een aantal tracks krijgen ze nog ondersteuning van Timur Sijaric (saxofoon) en Gerard van den Berg (contrabas). Een geweldig tweede album en een droomstart van een nieuw label. Betoverende, diepgravende pracht!
door Jan Willem Broek