[cd, Important]
Op de één of andere manier heb ik de eerste keer dat ik de naam van de Canadese celliste Julia Kent hoor de associatie met een tuttig persoon. Maar eens te meer blijkt dat je niet op iemands naam af moet gaan, maar op iemands uiterlijk. Of nee, hoe zit dat ook weer? Als je in haar biografie en muziek duikt verdwijnt het tuttige aspect al snel. Ze is begonnen in de stoere strijkband Rasputina, nog steeds een door mij zeer gewaardeerde band, en krijgt bekendheid als celliste van Antony & The Johnsons. Wie de frêle celliste met droefgeestig gelaat ziet optreden, meestal blootsvoets met een getatoeëerde arm en enkel, weet dat dit iemand is met een boodschap. En een goede muzieksmaak, want ze verleent hand- en spandiensten voor The Angels Of Light, Larsen, Rufus Wainwright, Mi And L’Au, Devendra Banhart, Weaver, Burnt Sugar, Leona Naess, Teddy Thompson, Donovan, William Parker en Angela McCluskey. Een vrouw en mijn lievelingsinstrument de cello samen, dat is een droomcombinatie. Dat blijkt ook wel uit haar solodebuut Delay uit 2007, die dat jaar ook hoog in mijn jaarlijst eindigt. Dit album bevat droefgeestige cellopartijen, die het midden houden tussen pop, minimal en klassiek. Hiermee raakt ze naast haar eigen snaren ook de gevoelige van de luisteraar. Op filmische wijze openbaren zich schitterende emotionele taferelen. En alsof de titel een voorspellende waarde heeft verschijnt haar nieuwe cd Green And Grey nu pas vier jaar later. Is er heel veel veranderd? Nee, gelukkig niet. De composities zijn alleen nog meer diepgravend, aangrijpender en gewoonweg beter. Ze kleurt met gelaagde cellopartijen, cello loops, elektronica en veldopnames haar composities over de natuur en menselijke wereld op subtiele en fragiele wijze in. Soms volledig klassiek en op andere momenten vergezeld van lichte beats. De ene track is nog meer overrompelend en bij de keel grijpend dan de ander. Op hemelse, ontroerende en cineastische wijze brengt ze met haar muziek heftige emoties over, van melancholie en verdriet tot nostalgie en andere bitterzoete gevoelens. Alles raakt bij mij precies de juiste, gevoelige snaren. Ter referentie moet je denken aan het prachtige midden van David Darling, Hildur Gudnadóttir, Max Richter, Worrytrain, Hilmar Örn Hilmarsson en Esmerine. De hemel op aarde, zo schofterig mooi is dit!
Luister Online:
Green And Grey (album)
door Jan Willem Broek