[3cd, Edsel Music/Metamatic/Bertus]
De carrière van de avant-gardistische ambient artiest Harold Budd gaat terug tot de jaren 60. Je mag de inmiddels 75 jarige muzikant gerust een legende noemen. Hij heeft na het bescheiden aantal solowerken met legio artiesten gewerkt, waarvan namen als Brian Eno, Cocteau Twins, U2, Hector Zazou, Andy Partridge, Clive Wright, John Foxx, Ruben Garcia, Bill Nelson, Gavin Bryars en Robin Guthrie slechts een wilde greep uit mijn geheugen vormen. Onlangs wil hij zijn muziek nog aan de treurwilgen hangen, maar met name de vele samenwerkingsverbanden met Robin Guthrie en Clive Wright hebben zijn zin om door te gaan versterkt. Gelukkig maar, want nu komt “the godfather of ambient music” andermaal met een samenwerkingsverband met Dennis Leigh of wel John Foxx. Hij is vooral bekend als de zanger van Ultravox, maar heeft al sinds 1980 een solocarrière als synthesizerartiest, waarmee hij een indrukwekkende discografie opbouwt. In 2003 brengt hij samen met Harold Budd het prachtige tweeluik Translucence en Drift Music uit, dat vol diepgravende ambient staat. De twee scheppen een sfeer die haast onwerkelijk te noemen valt, maar met het warme keurmerk van Budd. IJle pianoklanken die verwateren in ruimtelijke ambient. En er gebeurt steeds genoeg om de spanning erin te houden. Ze creëren een fascinerende soundtrack voor de nacht. Deze twee prachtige albums zijn nu bijgevoegd bij hun volgende joint venture, waarbij ook de minimal componist/pianist Ruben Garcia aanschuift. Met het album Nighthawks krijg je muziek die zeker aansluit bij de vorige twee werken, maar een officieel drieluik is het natuurlijk niet. Ze scheppen weer een ruimtelijk, duister en bovenal melancholisch geheel. Prachtig minimale pianoklanken die langzaam doorechoën en wegebben in een onmetelijk ambient universum vol subtiele elektronische bijgeluiden. De breekbare muziek spreekt tot de verbeelding is van een ontroerende schoonheid. De nacht wordt in al zijn essentie weergegeven met prachtig muzikale schetsen. Muziek om op nostalgische wijze terug te blikken, het alledaagse even los te laten en gewoonweg stilletjes van te genieten. Magistraal!
door Jan Willem Broek