2009 is een jaar van verdieping én verbreding. Een jaar om het eens wat rustiger aan te doen met de aankopen. Je kan dat natuurlijk makkelijk opvullen met downloads ‘voor kratis’ maar behalve de financiële motivatie wilde ik ook wat gewoontes afleren. Door gewoon eens achter te lopen en te leren leven met incomplete rijtjes in de kast bijvoorbeeld. In plaats van een aardige nieuwe van een gevestigde naam een geweldige oude klassieker of een opwindende nieuwe ontdekking. Soms wel gedownload uit semi-professionele overwegingen, maar dat werkt toch niet. Supersilent bijvoorbeeld, waarschijnlijk gaat dat muntje vallen als ik de cd nog eens aanschaf. Van John Zorn heb ik gewoon wel even genoeg. In plaats Shining nummertje VI liever eens een Erstwhile uitgave. Sterke comebacks van Megadeth, Slayer, Pestilence maar toch liever Eliane Radigue. Teitanblood klinkt wel weer tof genoeg, maar ik wil ‘m niet al door en door kennen als ik eindelijk dat prachtig uitgevoerde vinyl scoor. Enfin, ik zie wel welke titels blijven kriebelen en er ooit alsnog komen. Niet heel journalistiek wellicht maar zeker hier bij de Subs mag dat geen probleem zijn. Niet langer werken voor musique[machine], tegen wil en dank gespecialiseerd geraakt in avantgarde en noise, heeft ironisch genoeg mijn interesse in dergelijke klanken juist aangewakkerd.
Albums:
1. Broadcast & The Focus Group Investigate Witch Cults of the Radio Age
Broadcast klinkt warmer dan ooit en Focus Group wat coherenter, hoewel het geheel, eigenlijk een EP maar het is LP lengte dus vandaar dat ik deze schijf gewoon de albumlijst mag aanvoeren. Want zo lekker is dit aan een delirium grenzende draaikolk van tape-echo, samplecollages en Trish’s koele vocalen.
2. Zombi Spirit Animal
Fastforward pak ‘em beet tien jaar later dan de nummer 1 en dan komt die olifant over ons heen daveren met vette synthesizer-prog, nu met meer rock dan ooit.
3. The Devil’s Blood The Time Of No Time Evermore
De in varkensbloed gedrenkte Eindhovenaars leveren dan weer een plaat die walmt van de jaren zestig, met name een heerschap genaamd Roky Erickson en zijn 13th Floor Elevators. Tijdloos degelijke songschrijverij en inventieve productie een van de betere rockplaten (vinyl natuurlijk) van Nederlandse bodem ooit aflevert. Daarbij nog starre houding (‘Nee’ tegen Noorderslag) die ze vooralsnog toch geen windeieren legt.
4. يارا فی لآلىء خليجية
Yara’s vorige was wat rommelig maar op La’ale’ Khalijiya wordt een traditioneler pad aangehouden, waar op Enta Menni de nadruk op pop lag. Sterker nog, de plaat is helemaal in een stijl en taal, te weten Golf Arabisch. Die heerlijk luie ‘khaliji’ ritmes bij Yara’s lijzige timing is een harmonieus huwelijk en zo onstaat een zeer consistente plaat.
5. The Traditionalists Le mani destre recise degli ultimi uomini
Invloeden van Bruno Nicolai en Ennio Morricone zaten altijd al in de muziek van Secret Chiefs 3, maar in de gedaante van The Traditionalists is deze imaginaire spirituele ‘giallo’ soundtrack een ware ode aan de Italiaanse maestros van de suspense.
6. David Sylvian Manafon
Bij de combinatie Sylvian plus Derek Bailey krabte ik al achter m’n oren maar Blemish werd uiteindelijk een succes, vooral de nummers met Bailey en de afsluiter met Fennesz. Nog onwaarschijnlijker leken de ‘eai’ namen (mensen als Sachiko M en Keith Rowe) die uitlekten voorafgaand aan Manafon. Het vergt een paar draaibeurten maar ook nu is het weer een succes. Sylvian’s stem als hypnotiserend middelpunt waar AMM- en Polwechsel-leden en een Japanse delegatie no-input-mixers en plaatloze turntablists een ragfijne en delicate context aan bieden.
7. Redemption Snowfall On Judgment Day
Een van de beste progmetal bands van dit moment is Redemption en op Snowfall On Judgment Day wordt dat nog eens fijntjes bevestigd. Technisch doordesemd maar met solide songs en een emotionele voordracht van Fates Warning zanger Ray Alder. Marketingtechnisch verantwoord wellicht, maar waarom je daar dan die kweel James LaBrie van Dream Theater bij moet halen voor gastvocalen … maar goed, het blijft een machtige plaat.
8. Funeral Mist Maranatha
Sommige scenesters vinden Funeral Mist al te nu-metal voor hun boosaardige en met acne geplaveide gehoorgangen en haasten zich dat op diverse fora luidkeels te verkondigen. Lolwut? Maranatha mag iets minder hektisch razen dan z’n voorganger maar het is nog steeds hele heavy shit. Vies, goor en bombastisch.
9. Abandon The Dead End
Zanger Johan Karlsson maakte zich van kant maar postuum is deze dubbelcd verschenen. Zware doomcore met een glansrol voor een pomporgel, pijnlijk instrumentaal afgesloten door een magnifiek, achttien minuten durend monster genaamd Eulogy.
10. <code> Resplendent Grotesque
Leden van onder andere Void en DHG zetten op hun tweede album een ouderwets lekker ‘avant garde’ black metal album neer met een glansrol voor Vicotniks altijd vreemd kronkelende zanglijnen en altijd – om eens een akelig clichéwoord te bruiken – urgente voordracht.
11. Nicholas Szczepanik The Chiasmus
Omsloten door korte uitbarstingen van bruuske noise zodat je wel oppast niet weg te sukkelen en er toch maar even bij blijft. Dat is een goede zaak want Nick levert een hele fraaie ambient drone af.
12. Amesoeurs
Zuchtmeisjes black metal uit de grote grijze stad. Debuut en afscheid in een, helaas.
13. Belbury Poly From An Ancient Star
Onvergetelijke melodietjes, met een ingebouwde nostalgie naar een betere toekomst.
14. The SA-RA Creative Partners™ Nuclear Evolution: The Age of Love
Apestoned bastaardkind van Sly Stone, George Clinton en Madlib. Een psychedelische warme deken van jazz, funk en hiphop. Uiteraard doen de leden Om’Mas Keith, Taz Arnold en Shafiq Husayn ook solo leuke dingen.
15. Peste Noire Ballade cuntre lo Anemi Francor
Gek was het altijd al een beetje maar op Ballade … zwabbert het alle kanten op. Middeleeuwse punk, een ranzige middelvinger.
16. Sunn 0))) Monoliths&Dimensions
Bijna easy listening naar Sunn begrippen en niet eens alleen door de afsluitende positieve noot Alice. Aan de andere kant kan luisterbaarheid toch ook nooit een slechte zaak zijn voor muziek, het is tenslotte toch ook gewoon mooi.
17. Liturgy Renihilation
De New Yorkse band rond Hunter Hunt-Hendrix, die de band begon als eenmansproject. Hipsters volgens sommigen, white metal volgens anderen, maar vooral een alles verschroeiende metalplaat met indie-neigingen.
18. Fakkelbrigade Colucci Era
Verrassend zijn ze niet meer, maar vooral als Rico rapt zit ondergetekende al snel met z’n head te bobben en producer ART legt er erg lekkere echte echte en toch moderne hiphop beats onder.
19. OSI Blood
Kevin Moore (ex-Dream Theater, Chroma Key) en Jim Matheos (Fates Warning) mogen vroeger dan wel eens ingewikkeld hebben gedaan, die tijd ligt reeds lang achter hen. Tegenwoordig maken ze smaakvolle prog met elektronische invloeden en poppy songstructuren.
20. Anubis Gate The Detached
Met Beyond Twilights Jacob Hansen op zang. Minder doomy en er is ook geen geniaal componist als Finn Zierler aan boord, noch een leadgitarist als Anders Exo Kragh, maar evengoed wel een lekker beukende en gierende progmetal plaat.
Heruitgaves en collecties:
Robert Millis 120
Een delicate Lionel Marchetti-achtige soundscape met drones, found sounds en 78 toeren platen van de hand van een van de Climax Golden Twins.
Siamese Soul: Thai Pop Spectacular Vol. 2
Singapore A-Go-Go Vol. 1
رقص رقص رقص Golden Psych Nuggets from the Iranian 60s Scene
The Sound Of Wonder! – The First Wave Of Plugged-in Pop at the Pakistani Picture House
Oude pop en rock uit Thailand, Singapore, Iran en uit de Lollywood filmindustrie van Pakistan. Aanstekelijk!
Eliane Radigue Triptych en Vice Versa, etc…
Tedere drones en het effect van de twee cd’s van Vice Versa, etc… tegelijk draaien is ook zeer de moeite waard, zelfs als de kwaliteit van de geluidsinstallaties niet helemaal gelijkwaardig is. Nu Adnos en Geelriandre nog.
DVD’s:
Anvil! The Story Of Anvil
Daar is alles wel zo’n beetje over gezegd, me dunkt.
Secret Chiefs 3 Live at the Great American Music Hall
Fraai document van Secret Chiefs 3 live, wat nog steeds iets heel anders is dan de platen. De bijgevoegde animatiefilm is zwaardere kost, maar een leuk initiatief.
Kenneth Anger Magick Lantern Cycle
Angers werken prachtig gerestaureerd (dus beter dan de clip hierboven) met als bonus een interessant en lang interview.
Concerten:
Eliane Radigue’s Naldjorlak I, II & III, 18 oktober, Theater Kikker, Utrecht
Wat een spanning in dit verstilde en delicate spel van boventonen in haar eerste werken voor akoestische instrumenten.
Giovanca, 3 april, Ekko, Utrecht
Na lang zeuren overgehaald om te gaan zingen zegt ze, ze is een geboren artieste die zonder probleem de zaal betovert. En een vette band ook nog eens.
Omar Souleyman & Group Doueh, 8 juni, Worm, Rotterdam
Het Marokkaanse Group Doueh is leuk maar bij Souleymans Koerdische ‘halay’ klanken, nu ‘dabke’ genoemd, is het moeilijk stil staan. Zelfs als de zaal vol Nederlanders staat.